ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων ΠειραιώςΛίγοι δεν ξέρουν τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο, το έμβλημα του Ολυμπιακού. Το όνομά του ήταν έμπνευση του πρώτου αντιπροέδρου του, Νότη Καμπέρου, και συμβόλιζε την ευγενή άμιλλα και το αθλητικό ιδεώδες. Για τον ίδιο λόγο, έμβλημα της ομάδας έγινε ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος.
Το κόκκινο, το χρώμα της φωτιάς και της γενναιότητας, και το άσπρο, της αγνότητας και της ηθικής, ήταν πρόταση του Γιάννη Ανδριανόπουλου, εκ των ιδρυτών και μεγαλύτερου αδερφού της θρυλικής πεντάδας, που αποτέλεσε τον βασικό κορμό της ομάδας.
Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (Ο.Σ.Φ.Π.) ή απλά Ολυμπιακόςελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα τον Πειραιά. Είναι ο δημοφιλέστερος και ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος έχωντας κατακτήσει εκαντοντάδες τίτλους. Περιλαμβάνει τμήματα για 16 Ολυμπιακά αθλήματα: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, στίβος, κολύμβηση, πυγμαχία, άρση βαρών, ιστιοπλοΐα, πάλη, τένις, σκοποβολή, καταδύσεις, κωπηλασία, κανόε καγιάκ - καγιάκ σλάλομ και επιτραπέζια αντισφαίριση. Τμήματα του συλλόγου υπήρξαν παλαιότερα η ενόργανη γυμναστική, η ξιφασκία, η ποδηλασία, το χάντμπολ, το σκάκι και το γυναικείο μπάσκετ αλλά πλέον δεν υφίστανται. Έχει κατακτήσει εκατοντάδες τίτλους σε πανελλήνιο κυρίως, αλλά και διεθνές επίπεδο. είναι
Το έμβλημα της ομάδας είναι ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, ενώ είναι γνωστός και με το όνομα «Θρύλος». Έχει κατακτήσει συνολικά 6 ευρωπαϊκούς τίτλους στο μπάσκετ, το βόλεϊ, το πόλο και την πάλη. Στο ποδόσφαιρο είχε ενδεκαετή συνεχή παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, που διακόπηκε προσωρινά την περίοδο 2008-2009.
Η δεκαετία του 1930 άνοιξε με τις καλύτερες προοπτικές για τον πειραϊκό σύλλογο. Ορισμένες σημαντικές επιτυχίες επί ξένων ομάδων που είχαν προηγηθεί, οι νίκες επί των ελληνικών σωματείων στα συχνά φιλικά παιχνίδια και η αποτελεσματική διοικητική λειτουργία προοιώνιζαν ευνοϊκή αθλητική πορεία για την ομάδα. Δύναμη του συλλόγου οι πολυπληθείς οπαδοί του, οι οποίοι έδειχναν την υποστήριξή τους στους φιλικούς αγώνες. Εναντίον του Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εναντίον του Εθνικού στο Ποδηλατοδρόμιο, εναντίον του Απόλλωνα ή της ΑΕΚ στο γήπεδο του Ρουφ, εκδήλωναν τη συμπαράστασή τους στην ομάδα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού επέστρεφαν στον Πειραιά με τα πόδια πανηγυρίζοντας κάποια σημαντική επιτυχία επί αθηναϊκής ομάδας.
Περνούσαν από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσουν τη νίκη επί των Αθηναίων, κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς και κατέληγαν με ζητωκραυγές στον κεντρικό Πειραιά αλλά και ακόμη παραπέρα στις απόμακρες φτωχογειτονιές που ήταν τα σπίτια τους. Ήταν οι στιγμές της δικαίωσης, της καταξίωσης που έφερνε η νίκη επί των αθηναίων ανταγωνιστών. Ιδιαίτερα οι επιτυχίες κατά του Παναθηναϊκού γιορτάζονταν με ένα ξεχωριστό τρόπο. Οι ολυμπιακοί φίλαθλοι επινοούσαν διάφορα για να πανηγυρίσουν τη νίκη και να περιγελάσουν τους υποστηρικτές του αντίπαλου.
Το 1930-31 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του. Διοργανώθηκε στο πρότυπο της εθνικής κατηγορίας, έτσι όπως επανήλθε αρκετές φορές αργότερα και οριστικά το 1959 με τη δημιουργία του εθνικού πρωταθλήματος. Συνολικά στην προπολεμική περίοδο ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή 6 φορές, η ΑΕΚ 2, ο Αρης 2, ο Παναθηναϊκός 1, ενώ ένα πρωτάθλημα εκείνο του 1934-35 δεν ολοκληρώθηκε. Στη φίλαθλη κοινή γνώμη ο Ολυμπιακός είχε καταγραφεί ως η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, το δικαιολογούσαν οι απανωτές επιτυχίες επί όλων των αντιπάλων του. Η συρροή του κόσμου στα παιχνίδια του ήταν εντυπωσιακή. Ο φανατισμός που εκδηλωνόταν ήταν ενδεικτικός της μεγάλης αντιπαλότητας που είχε ήδη δημιουργηθεί ανάμεσα στους φιλάθλους των σωματείων.
Το 1946-47 ο Ολυμπιακός επανήλθε στις επιτυχίες. Με θριαμβευτικό μάλιστα τρόπο αφού κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο, το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, 1950-1960. Ήταν η χρυσή δεκαετία του Ολυμπιακού. Σε δέκα χρόνια κατακτήθηκαν 7 πρωταθλήματα και άλλα τόσα κύπελλα, αλλά και 5 νταμπλ. Ο Ολυμπιακός, η ομάδα του Πειραιά έγινε ομάδα όλων των Ελλήνων. Ήταν η εποχή που ο Ολυμπιακός έγινε ομάδα-ΘΡΥΛΟΣ, με χιλιάδες φιλάθλους. Πολυπληθείς, ένθερμοι, έτοιμοι να αποθεώσουν κάθε προσπάθεια των παικτών. Στα ξένα γήπεδα τη χειροκροτούσαν περισσότερο και από το δικό της. Οι αντίπαλοι αναγνώριζαν την αγωνιστική ανωτερότητα του πειραιώτικου συλλόγου, αλλά και το ενδιαφέρον όλης της φίλαθλης Ελλάδας να παρακολουθήσει αγώνες των Πειραιωτών. Ίσως γι αυτό όλα τα ποδοσφαιρικά σωματεία της χώρας προσπαθούσαν να κλείσουν φιλικά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Πριν από την έναρξη του εθνικού πρωταθλήματος το 1960, ο Ολυμπιακός παρουσίαζε 15 τίτλους σε 23 διοργανώσεις, 8 κατακτήσεις κυπέλλου, 6 νταμπλ, μία μοναδική επιτυχία, που οφειλόταν στους σπουδαίους παίκτες που είχε σε όλη αυτή την περίοδο.
Στις νέες συνθήκες της εθνικής κατηγορίας στο ελληνικό πρωτάθλημα που σχηματίστηκε το 1959-60, ανακόπηκε η πορεία του Ολυμπιακού. Συνέχισε ωστόσο τις νίκες του στον θεσμό του κυπέλλου. Ήταν δηλαδή πράγμα σπάνιο για τον σύλλογο, να μείνει χωρίς τίτλο κάποια χρονιά. Πήρε το κύπελλο το 1959-60, το 1960-61, το 1962-63. Σ' αυτή την τελευταία περίοδο κατέκτησε το Βαλκανικό κύπελλο δευτεραθλητριών. Ύστερα από διπλούς αγώνες με τη γιουγκοσλαβική Σεράγεβο, την τουρκική Γαλατά-Σεράϊ, τη ρουμανική Στεάουα του Μπρασόφ και τη βουλγαρική Λέφσκι Σόφιας, κατέληξε σε αγώνα-μπαράζ εναντίον της Λέφσκι στην Κωνσταντινούπολη στις 19 Σεπτεμβρίου 1962. Νικητής ο Ολυμπιακός με 1-0 (το γκολ ο Στεφανάκος).
Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμα ότι είναι η μόνη ελληνική ομάδα και μια από τις ελάχιστες στον κόσμο, που έχει κατακτήσει επτά φορές συνέχεια το πρωτάθλημα, σπάζοντας το δικό της ρεκόρ των έξι συνεχόμενων κατακτήσεων της δεκαετίας του 1950.
Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (Ο.Σ.Φ.Π.) ή απλά Ολυμπιακόςελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα τον Πειραιά. Είναι ο δημοφιλέστερος και ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος έχωντας κατακτήσει εκαντοντάδες τίτλους. Περιλαμβάνει τμήματα για 16 Ολυμπιακά αθλήματα: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, στίβος, κολύμβηση, πυγμαχία, άρση βαρών, ιστιοπλοΐα, πάλη, τένις, σκοποβολή, καταδύσεις, κωπηλασία, κανόε καγιάκ - καγιάκ σλάλομ και επιτραπέζια αντισφαίριση. Τμήματα του συλλόγου υπήρξαν παλαιότερα η ενόργανη γυμναστική, η ξιφασκία, η ποδηλασία, το χάντμπολ, το σκάκι και το γυναικείο μπάσκετ αλλά πλέον δεν υφίστανται. Έχει κατακτήσει εκατοντάδες τίτλους σε πανελλήνιο κυρίως, αλλά και διεθνές επίπεδο. είναι
Το έμβλημα της ομάδας είναι ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, ενώ είναι γνωστός και με το όνομα «Θρύλος». Έχει κατακτήσει συνολικά 6 ευρωπαϊκούς τίτλους στο μπάσκετ, το βόλεϊ, το πόλο και την πάλη. Στο ποδόσφαιρο είχε ενδεκαετή συνεχή παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, που διακόπηκε προσωρινά την περίοδο 2008-2009.
O Oλυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς ( Ο.Σ.Φ.Π.) προήλθε τον Μάρτιο του 1925 (10-3-1925) από τη συγχώνευση δύο σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς. Ο αληθινά πρωτότυπος τίτλος ψηφίστηκε ομόφωνα από τα μέλη του συλλόγου και έλυσε τη δυστοκία που επικράτησε στην ανεύρεση κοινά αποδεκτού ονόματος. Ανάδοχος ο Νότης Καμπέρος, που θέλησε ο τίτλος του νέου συλλόγου να υποδηλώνει τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, το ήθος, την ευγενική άμιλλα, την επικράτηση, εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες.
Οι άνθρωποι που ανέλαβαν τις σχετικές πρωτοβουλίες ανήκαν στην κατηγορία των αυτοδημιούργητων επιχειρηματιών του λιμανιού. Η οικογένεια των Ανδριανόπουλων έχει στην ιδιοκτησία της ένα μεσαίο εμπορικό οίκο, που διευθύνει ο πατέρας Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Τα παιδιά του δραστηριοποιούνται σε όλα τα αθλήματα. Θα συνεννοηθούν με άλλους επιφανείς παράγοντες της πειραϊκής κοινωνίας, με στόχο να δημιουργήσουν ένα αθλητικό σωματείο, η δράση του οποίου να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου, παλιού σωματείου του Πειραιά, με πολύμορφη δραστηριότητα (λογοτεχνική, εκπαιδευτική, πολιτιστική, αθλητική). Οι ιδρυτές ήταν ανάμεσα στους άλλους ο Μιχαήλ Μανούσκος, βιομήχανος της πόλης, ο Νότης Καμπέρος, ανώτατος αξιωματικός του Π.Ν., ο Σταύρος Μαραγκουδάκης, διευθυντής του Ταχυδρομείου, ο Νίκος Ανδρόνικος, έμπορος, ο Δημήτριος Σκλιάς, αξιωματικός του Στρατού, ο Νικόλαος Ζαχαρίας, δικηγόρος, ο Αθανάσιος Μέρμηγκας, συμβολαιογράφος, ο Ιωάννης Κεκκές, χρηματομεσίτης και ασφαλώς η οικογένεια των εμπόρων Ανδριανόπουλων.
Η αγωνιστική δράση του νεοδημιούργητου Ολυμπιακού ήταν παραπάνω από ελπιδοφόρα. Στον Πειραιά κατορθώνει να επισκιάσει τους αντιπάλους του και μάλιστα το σπουδαιότερο από αυτούς, τον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Δεν θα αργήσει όμως να υπερφαλαγγίσει και τους άλλους ελληνικούς συλλόγους με παλιά, πολύχρονη παρουσία στο ποδόσφαιρο. Ο Ηρακλής, ο Απόλλων, ο Αρης μέσα στο 1925 υπέστησαν βαριές ήττες από τον Ολυμπιακό. Σημαντικές ήταν και οι επιτυχίες της Μικτής Πειραιά, την οποία κατά πλειοψηφία απάρτιζαν οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, εναντίον της Μικτής Αθηνών. Οι νίκες αυτές αν μη τι άλλο καταξίωσαν τον Ολυμπιακό σε όλη τη φίλαθλη κοινή γνώμη. Ο Ολυμπιακός εξαρχής χρησιμοποίησε το Ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου για τους αγώνες του, όπου με δικές του δαπάνες είχε διαμορφώσει αποδυτήρια για τους αθλητές. Παράλληλα είχε νοικιασμένη Λέσχη με 7 δωμάτια στην οποία συστεγάζονταν και τα Γραφεία της Διοίκησης.
Η δεκαετία του 1930 άνοιξε με τις καλύτερες προοπτικές για τον πειραϊκό σύλλογο. Ορισμένες σημαντικές επιτυχίες επί ξένων ομάδων που είχαν προηγηθεί, οι νίκες επί των ελληνικών σωματείων στα συχνά φιλικά παιχνίδια και η αποτελεσματική διοικητική λειτουργία προοιώνιζαν ευνοϊκή αθλητική πορεία για την ομάδα. Δύναμη του συλλόγου οι πολυπληθείς οπαδοί του, οι οποίοι έδειχναν την υποστήριξή τους στους φιλικούς αγώνες. Εναντίον του Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, εναντίον του Εθνικού στο Ποδηλατοδρόμιο, εναντίον του Απόλλωνα ή της ΑΕΚ στο γήπεδο του Ρουφ, εκδήλωναν τη συμπαράστασή τους στην ομάδα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού επέστρεφαν στον Πειραιά με τα πόδια πανηγυρίζοντας κάποια σημαντική επιτυχία επί αθηναϊκής ομάδας.
Περνούσαν από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας για να διατρανώσουν τη νίκη επί των Αθηναίων, κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς και κατέληγαν με ζητωκραυγές στον κεντρικό Πειραιά αλλά και ακόμη παραπέρα στις απόμακρες φτωχογειτονιές που ήταν τα σπίτια τους. Ήταν οι στιγμές της δικαίωσης, της καταξίωσης που έφερνε η νίκη επί των αθηναίων ανταγωνιστών. Ιδιαίτερα οι επιτυχίες κατά του Παναθηναϊκού γιορτάζονταν με ένα ξεχωριστό τρόπο. Οι ολυμπιακοί φίλαθλοι επινοούσαν διάφορα για να πανηγυρίσουν τη νίκη και να περιγελάσουν τους υποστηρικτές του αντίπαλου.
Το 1930-31 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του. Διοργανώθηκε στο πρότυπο της εθνικής κατηγορίας, έτσι όπως επανήλθε αρκετές φορές αργότερα και οριστικά το 1959 με τη δημιουργία του εθνικού πρωταθλήματος. Συνολικά στην προπολεμική περίοδο ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή 6 φορές, η ΑΕΚ 2, ο Αρης 2, ο Παναθηναϊκός 1, ενώ ένα πρωτάθλημα εκείνο του 1934-35 δεν ολοκληρώθηκε. Στη φίλαθλη κοινή γνώμη ο Ολυμπιακός είχε καταγραφεί ως η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, το δικαιολογούσαν οι απανωτές επιτυχίες επί όλων των αντιπάλων του. Η συρροή του κόσμου στα παιχνίδια του ήταν εντυπωσιακή. Ο φανατισμός που εκδηλωνόταν ήταν ενδεικτικός της μεγάλης αντιπαλότητας που είχε ήδη δημιουργηθεί ανάμεσα στους φιλάθλους των σωματείων.
Το 1946-47 ο Ολυμπιακός επανήλθε στις επιτυχίες. Με θριαμβευτικό μάλιστα τρόπο αφού κατέκτησε πρωτάθλημα και κύπελλο, το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, 1950-1960. Ήταν η χρυσή δεκαετία του Ολυμπιακού. Σε δέκα χρόνια κατακτήθηκαν 7 πρωταθλήματα και άλλα τόσα κύπελλα, αλλά και 5 νταμπλ. Ο Ολυμπιακός, η ομάδα του Πειραιά έγινε ομάδα όλων των Ελλήνων. Ήταν η εποχή που ο Ολυμπιακός έγινε ομάδα-ΘΡΥΛΟΣ, με χιλιάδες φιλάθλους. Πολυπληθείς, ένθερμοι, έτοιμοι να αποθεώσουν κάθε προσπάθεια των παικτών. Στα ξένα γήπεδα τη χειροκροτούσαν περισσότερο και από το δικό της. Οι αντίπαλοι αναγνώριζαν την αγωνιστική ανωτερότητα του πειραιώτικου συλλόγου, αλλά και το ενδιαφέρον όλης της φίλαθλης Ελλάδας να παρακολουθήσει αγώνες των Πειραιωτών. Ίσως γι αυτό όλα τα ποδοσφαιρικά σωματεία της χώρας προσπαθούσαν να κλείσουν φιλικά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Πριν από την έναρξη του εθνικού πρωταθλήματος το 1960, ο Ολυμπιακός παρουσίαζε 15 τίτλους σε 23 διοργανώσεις, 8 κατακτήσεις κυπέλλου, 6 νταμπλ, μία μοναδική επιτυχία, που οφειλόταν στους σπουδαίους παίκτες που είχε σε όλη αυτή την περίοδο.
Στις νέες συνθήκες της εθνικής κατηγορίας στο ελληνικό πρωτάθλημα που σχηματίστηκε το 1959-60, ανακόπηκε η πορεία του Ολυμπιακού. Συνέχισε ωστόσο τις νίκες του στον θεσμό του κυπέλλου. Ήταν δηλαδή πράγμα σπάνιο για τον σύλλογο, να μείνει χωρίς τίτλο κάποια χρονιά. Πήρε το κύπελλο το 1959-60, το 1960-61, το 1962-63. Σ' αυτή την τελευταία περίοδο κατέκτησε το Βαλκανικό κύπελλο δευτεραθλητριών. Ύστερα από διπλούς αγώνες με τη γιουγκοσλαβική Σεράγεβο, την τουρκική Γαλατά-Σεράϊ, τη ρουμανική Στεάουα του Μπρασόφ και τη βουλγαρική Λέφσκι Σόφιας, κατέληξε σε αγώνα-μπαράζ εναντίον της Λέφσκι στην Κωνσταντινούπολη στις 19 Σεπτεμβρίου 1962. Νικητής ο Ολυμπιακός με 1-0 (το γκολ ο Στεφανάκος).
Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμα ότι είναι η μόνη ελληνική ομάδα και μια από τις ελάχιστες στον κόσμο, που έχει κατακτήσει επτά φορές συνέχεια το πρωτάθλημα, σπάζοντας το δικό της ρεκόρ των έξι συνεχόμενων κατακτήσεων της δεκαετίας του 1950.
Ιστορία ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Η 10η Μαρτίου αποτελεί μια ιδιαίτερη ημερομηνία για τον ελληνικό αθλητισμό, καθώς είναι η επέτειος της ίδρυσης του πολυπληθέστερου και πιο επιτυχημένου συλλόγου της χώρας μας, του Ολυμπιακού. Τέτοια μέρα πριν από 80 χρόνια ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (ΟΣΦΠ) πήρε σάρκα και οστά.
Ο Ολυμπιακός γεννήθηκε για να εκφράσει την αθλητική ισχύ, την ευγενική άμιλλα, το ήθος και τη ρώμη, όπως οραματίστηκαν ο Νίκος Καμπέρος (που ήταν και ο ανάδοχος) και οι Ανδριανοπουλαίοι αποτυπώνοντάς τα στη χαρακτηριστική μορφή ενός ολυμπιονίκη, που εκφράζει το Ολυμπιακό πνεύμα και το Αθλητικό Ιδεώδες.
Τα χρώματά του συλλόγου (κόκκινο και άσπρο) και το έμβλημά του συμβολίζουν την αναγέννηση, την πίστη και τη δύναμη.
Η ίδρυση του Ολυμπιακού πέρασε από «σαράντα κύματα». Μπορεί ο σύλλογος να ιδρύθηκε το 1925, όμως πολλά ήταν τα γεγονότα που «σημάδεψαν» τα χρόνια που προηγήθηκαν της γέννησης του «Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς». Το 1894 ιδρύθηκε ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, ο οποίος αργότερα είχε στις τάξεις του τον Γιάννη, τον Γιώργο και τον Βασίλη Ανδριανόπουλο, τον Γιώργο Χατζηανδρέου, τον Φίλιππο Κουράντη, τον Νίκο Πανόπουλο και τον Χρήστο Πέππα. Στις αρχές του 1924, ο Πειραϊκός Σύνδεσμος ενώθηκε με την Πειραϊκή Ένωση (που είχε ιδρυθεί το 1909).
Οι δύο ομάδες δημιούργησαν τον Αθλητικό Ποδοσφαιρικό Σύλλογο Πειραιώς. Ο ΑΠΣΠ έφτασε εύκολα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Κέντρου, όμως οι διαφωνίες μεταξύ των παικτών του δεν άργησαν να έλθουν, με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο του 1924 να διαλυθεί. Οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι και ο τερματοφύλακας Κώστας Κλειδουχάκης προχώρησαν στη δημιουργία μιας νέας ομάδας, του Ολυμπιακού Ομίλου Πειραιώς, ενώ οι Χατζηανδρέου, Φερλέμης και Πέππας ίδρυσαν τον Πειραϊκό Όμιλο.Κάθε ομάδα επιθυμούσε να ισχυροποιηθεί και στην προσπάθειά τους αυτή ενέπλεξαν και μια άλλη ομάδα του Πειραιά, τον Όμιλο Φιλάθλων Πειραιώς, ο οποίος χωρίστηκε στα δύο. Ετσι, φτάσαμε στην ιστορική 10η Μαρτίου του 1925, οπότε σε μια ιστορική συνεδρίαση στην ταβέρνα του Μοίρα, στην οδό Τζαβέλα στον Πειραιά, αποφασίστηκε η δημιουργία ενός νέου συλλόγου.
Ο Νίκος Καμπέρος (αεροπόρος στο επάγγελμα) ήταν αυτός που έδωσε στη νέα ομάδα το όνομα «Ολυμπιακός», το οποίο συμπλήρωσε ο μετέπειτα βουλευτής και δήμαρχος Πειραιά Μιχάλης Μανούσκος σε «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς». Χρώματα του νέου συλλόγου ήταν το κόκκινο (της φωτιάς και της γενναιότητας) και το άσπρο (της αγνότητας και της ηθικής) εμπνευσμένα από αυτά της Αρσεναλ, της οποίας υπήρξε θαυμαστής ο Γιάννης Ανδριανόπουλος, από την εποχή που σπούδαζε νομικά στο Λονδίνο. Έμβλημα του νέου συλλόγου ορίστηκε ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, ενώ ιδέα του Γιάννη Ανδριανόπουλου ήταν οι κάθετες ερυθρόλευκες ρίγες στη φανέλα.
Το πρώτο ΔΣ του Ολυμπιακού αποτελούσαν οι: Μιχάλης Μανούσκος (πρόεδρος), Νίκος Καμπέρος (αντιπρόεδρος), Τριαντάφυλλος Κρέμος (αντιπρόεδρος), Σταύρος Μαραγκουδάκης (γεν. γραμματέας), Θανάσης Κόκκινος (ταμίας), Παναγιώτης Λαγουρατζής (έφορος), Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης και Ε. Κασιμάτης.Στις 14 Νοεμβρίου του 1926 ιδρύθηκε η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ).
Ο Ολυμπιακός στην αρχή και στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ (για λόγους συμπαράστασης) ήρθαν σε προστριβή με την ΕΠΟ. Οι τρεις ομάδες δημιούργησαν το περίφημο ΠΟΚ (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Κωνσταντινουπολίτες) και παρά το γεγονός ότι διαγράφηκαν από την ΕΠΟ ξεκίνησαν να φέρνουν στην Ελλάδα ξένες ομάδες και να δίνουν φιλικούς αγώνες.
Αυτή η κίνηση είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση των περισσοτέρων φιλάθλων (οι περισσότεροι υποστήριζαν τις ομάδες αυτές) από τα τοπικά πρωταθλήματα, τα οποία όπως γίνεται αντιληπτό υποβαθμίστηκαν. Ύστερα από οκτώ μήνες, η ΕΠΟ τελικά υποχώρησε κι επανένταξε τις τρεις ομάδες στο δυναμικό της. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι το ΠΟΚ διαλύθηκε το 1963. Η παραπάνω ιστορία είχε ως αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός (όπως και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ) να μην πάρουν μέρος στο πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα, το οποίο κατέκτησε ο Αρης (το 1928).
Τα πρώτα του χρόνια ο Ολυμπιακός είχε παίκτη-προπονητή τον Γιάννη Ανδριανόπουλο, αφού κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στην Αγγλία παρακολουθούσε ποδόσφαιρο και είχε μάθει συστήματα και τακτικές. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘20 ο Ολυμπιακός έφερε αλλοδαπούς προπονητές, πρώτα τον Τσέχο Γιαν Κοψιβα και στη συνέχεια τον Ούγγρο Γιόζεφ Κόβατς.
Με τον τελευταίο οι Πειραιώτες έφτασαν και στην κατάκτηση του πρώτου τίτλου της ιστορίας του, του πρωταθλήματος του 1931. Το πρωτάθλημα εκείνο ήταν η απαρχή της κυριαρχίας τους τη δεκαετία του ‘30. Οι «ερυθρόλευκοι» αναδείχθηκαν πρωταθλητές τόσο το 1933, όσο και το 1934, ενώ έγιναν οι πρώτοι που κατέκτησαν τρία συνεχή πρωταθλήματα (1936-1938) στην Ελλάδα. Μεγάλο αστέρι εκείνης της ομάδας ήταν ο Γιάννης Βάζος, ο οποίος έγινε η ηγετική φυσιογνωμία της ομάδας μετά την αποχώρηση των Ανδριανοπουλαίων.
Αξιος συμπαραστάτης του Βάζου (ο οποίος πέτυχε πάνω από 500 γκολ σε επίσημους και φιλικούς αγώνες) ήταν και ο Θεολόγος Συμεωνίδης, που είχε σπουδαίες τεχνικές αρετές, οι οποίες ξεσήκωναν τον κόσμο.Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα να μην διεξάγεται πρωτάθλημα για μια πενταετία(1941-1945), όμως η επιστροφή του Ολυμπιακού στις εγχώριες διοργανώσεις στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘40 ήταν δυναμική. Το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα (το 1946) κατέληξε στα χέρια του Άρη. Από κει και πέρα τον λόγο πήρε ο Ολυμπιακός, που το 1947 κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα και Κύπελλο κάνοντας το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του.
Το 1948… περιορίστηκε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, όμως το 1951 έκανε και πάλι νταμπλ. Παίκτης σύμβολο εκείνης της ομάδας ήταν ο Ανδρέας Μουράτης, ένας πολυτάλαντος ποδοσφαιριστής, που διακρινόταν για το αγωνιστικό του πάθος και αποτελούσε τον μπροστάρη του Ολυμπιακού στις επιτυχίες. Το 1952 και το 1953 οι Πειραιώτες πανηγύρισαν την κατάκτηση δύο Κυπέλλων, όμως το 1954 επέστρεψαν στις συνήθειές τους, στο νταμπλ ξεκινώντας παράλληλα μια μακρά περίοδο κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο.
Με παίκτες-θρύλους, όπως οι Μπέμπης, Ρωσίδης, Υφαντής, Κοτρίδης, Στεφανάκος, και τερματοφύλακα τον Σάββα Θεοδωρίδη ο Ολυμπιακός «κλείδωσε» το πρωτάθλημα στον Πειραιά, αφού κέρδισε τον τίτλο έξι συνεχείς χρονιές (1954-1959), επίτευγμα μοναδικό παγκοσμίως εκείνη την εποχή! Μάλιστα τα τρία τελευταία πρωταθλήματα «γαρνιρίστηκαν» κι από την κατάκτηση ισάριθμων Κυπέλλων, που έδωσαν πιο θριαμβευτικό τόνο στην απόλυτη «κόκκινη» υπεροχή εκείνα τα χρόνια.
Τα επιτεύγματά του εκείνα του έδωσαν και το προσωνύμιο «Θρύλος», που τον συνοδεύει μέχρι σήμερα.Τον Οκτώβριο του 1959 ξεκίνησε το πρώτο πρωτάθλημα επί Εθνικής Κατηγορίας και ο Ολυμπιακός κατέκτησε την τρίτη θέση, όμως η κατάκτηση του Κυπέλλου δεν άφησε χωρίς τίτλο τους Πειραιώτες εκείνη τη σεζόν. Τα χρόνια που ακολούθησαν δεν ήταν «γόνιμα» για τους «ερυθρολεύκους» στον θεσμό του πρωταθλήματος, καθώς τερμάτιζαν στη δεύτερη ή τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Η έλευση του μεγάλου Ούγγρου τεχνικού Μάρτον Μπούκοβι στο λιμάνι, όμως, έμελλε ν αλλάξει τα πράγματα. Ο Μπούκοβι, που λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου, με τα πρωτοποριακά του συστήματα και τη δουλειά του κατέστησε και πάλι τον Ολυμπιακό κυρίαρχο. Στηρίχθηκε σε ορισμένους σπουδαίους παίκτες (Σιδέρης, Μποτίνος, Γιούτσος, Πολυχρονίου κ.ά) κι έφτιαξε ένα σύνολο με επιθετικούς προσανατολισμούς, που απέδιδε εξαιρετικό ποδόσφαιρο.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα επί Εθνικής Κατηγορίας το 1966, επίτευγμα που επανέλαβε και την επόμενη χρονιά. Η συνεργασία του Μπούκοβι με τον Ολυμπιακό έληξε άδοξα, πάντως, αφού η Χούντα των συνταγματαρχών τον «υποχρέωσε» ν’ αποχωρήσει από τη χώρα μας. Στη συνέχεια ο Ολυμπιακός πέρασε μια μικρή περίοδο κάμψης, όμως όταν ανέλαβε πρόεδρος ο Νίκος Γουλανδρής, ξόδεψε πολλά χρήματα, προκειμένου να φέρει στην αγαπημένη του ομάδα στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 τους καλύτερους ποδοσφαιριστές και να την ξανακάνει μεγάλη.
Με «μαέστρο» τον αείμνηστο Λάκη Πετρόπουλο και πρώτα «βιολιά» τους Γιώργο Δεληκάρη,Υβ Τριαντάφυλλο, Μιχάλη Κρητικόπουλο, καθώς και τον εξαιρετικό πορτιέρο Παναγιώτη Κελεσίδη, οι «ερυθρόλευκοι» την τριετία 1973-1975 κατέκτησαν τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (δύο νταμπλ το 1973 και το 1975), ενώ πέτυχαν ακατάρριπτα μέχρι σήμερα ρεκόρ, όπως για παράδειγμα τα 102 γκολ ενεργητικό το 1974, καθώς και το μεγαλύτερο σκορ στην ιστορία της Α’ Εθνικής (11-0 τον Φωστήρα).
Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘70 ο Ολυμπιακός περιορίστηκε σε δευτερεύοντα ρόλο, καθώς τότε μεσουρανούσαν η εκπληκτική ΑΕΚ του Φάντροκ και ο ΠΑΟΚ. Το καλοκαίρι του 1979 το ποδόσφαιρο στη χώρα μας γίνεται επαγγελματικό (η νοοτροπία των ανθρώπων του πάλι όχι…) μπαίνοντας έτσι σε νέα βάση. Πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι πλέον ο Σταύρος Νταϊφάς, ενώ στον πάγκο της ομάδας κάθεται ο Καζιμίρ Γκόρσκι.
Η παρουσία των Αναστόπουλου, Σαργκάνη, Νοβοσέλατς, Γαλάκου, Μητρόπουλου αποτελεί εγγύηση υπεροχής για τους «ερυθρόλευκους», που κατακτούν τα πρώτα τέσσερα επαγγελματικά πρωταθλήματα (1980-83) αναγκάζοντας την ιταλική εφημερίδα «La Gazzetta dello Sport» να τον χαρακτηρίσει «επαγγελματία πρωταθλητή»!Ο επόμενος τίτλος για τον Ολυμπιακό έρχεται το 1987, όταν κερδίζει άνετα το πρωτάθλημα με δέκα βαθμούς διαφορά απ’ τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Το έτος εκείνο αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους φίλους του Ολυμπιακού τα επόμενα χρόνια, αφού η ομάδα πέρασε βαθιά αγωνιστική κρίση μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘90.
Η έλευση του Λάγιος Ντέταρι το 1988 προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στους πολυπληθείς υποστηρικτές των «ερυθρολεύκων», όμως τα πράγματα δεν ήλθαν όπως τα περίμεναν, με αποτέλεσμα τα δύο Κύπελλα (1990 και 1992) και το Σούπερ Καπ του 1992 να είναι οι μοναδικοί τίτλοι που πανηγύρισαν στο λιμάνι μέχρι το 1996. Τη σεζόν 1992-93, πάντως, οι Πειραιώτες καταφέρνουν να φτάσουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε προημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης (του Κυπέλλου Κυπελλούχων), όπου και αποκλείστηκαν από την ισπανική Ατλέτικο Μαδρίτης, αφού πρώτα είχαν πανηγυρίσει πρόκριση επί της Μονακό με νίκη στο Πριγκιπάτο.
Το 1993 την προεδρεία της ομάδας αναλαμβάνει ο Σωκράτης Κόκαλης, που επιχειρεί να καταστήσει και πάλι κυρίαρχο του ελληνικού ποδοσφαίρου τον Ολυμπιακό. Και το πέτυχε! Το καλοκαίρι του 1996, την τεχνική ηγεσία της ομάδας αναλαμβάνει ο επιτυχημένος από τη θητεία του στον πάγκο της ΑΕΚ, Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Την ίδια εποχή στον Πειραιά έρχονται μεταξύ άλλων οι Τζόρτζεβιτς και Γιαννακόπουλος (που αγωνίζονταν στον Ολυμπιακό) και προστίθενται στο ήδη πλούσιο ρόστερ της ομάδας (Καραπιάλης, Αλεξανδρής, Γεωργάτος, Σαμπανάτζοβιτς κ.ά.) και με καθοδηγητή τον Μπάγεβιτς βάζουν τέλος στη μακρά περίοδο… ξηρασίας του Ολυμπιακού ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.
Η πορεία του Ολυμπιακού από ‘κει κι έπειτα είναι ονειρεμένη για τους φιλάθλους του. Οι «ερυθρόλευκοι» εγκαθιδρύουν τη μονοκρατορία τους στον ελλαδικό χώρο, καθώς «θρυμματίζουν» το δικό τους ρεκόρ κατακτώντας επτά συνεχή πρωταθλήματα (1997-2003), ενώ το 1999 κερδίζουν και το Κύπελλο και αποκλείονται (από τη Γιουβέντους) για μια… ανάσα από την ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο μεταξύ ο Ολυμπιακός απ’ το 1997 χρησιμοποιεί ως έδρα του το Ολυμπιακό Στάδιο και λίγα χρόνια αργότερα ξεκινούν τα έργα ανοικοδόμησης του νέου «Καραϊσκάκη».
Το καλοκαίρι του 2004 το νέο γήπεδο του Ολυμπιακού (πραγματικό στολίδι για τη χώρα μας είναι η αλήθεια) ανοίγει τις πύλες του για να υποδεχθεί τη συνέχεια της ιστορίας του Ολυμπιακού.
Πλήθος σπουδαίων ποδοσφαιριστών έχουν φορέσει την «ερυθρόλευκη» φανέλα όλ’ αυτά τα χρόνια.
Από που ν’ αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Βασίλης Καραπιάλης, Τάσος Μητρόπουλος, Νίκος Αναστόπουλος, Μάικ Γαλάκος, Γιώργος Δεληκάρης, Νίκος Γιούτσος, Βασίλης Μποτίνος, Γιώργος Σιδέρης, Μίμης Στεφανάκος, Κώστας Πολυχρονίου, Σάββας Θεοδωρίδης, Ηλίας Υφαντής, Θανάσης Μπέμπης, Ηλίας Ρωσσίδης, Γιώργος Δαρίβας, Μπάμπης Κοτρίδης, Ανδρέας Μουράτης, Γιάννης Βάζος, Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, Φίλιππος Κουράντης, Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Βασίλης Ανδριανόπουλος, Γιάννης Ανδριανόπουλος, Γιώργος Ανδριανόπουλος, Ρόγκερ Αλμπερτσεν, Μίλτον Βιέρα, Σίνισα Γκόγκιτς, Ιλια Ιβιτς, Γκενάντι Λιτόφτσενκο, Χούλιο Λοσάντα, Χόρχε Μπάριος, Λάγιος Ντέταρι, Μάρτιν Νοβοσέλατς, Ολεγκ Προτάσοφ, Μίλος Σέστιτς, Υβ Τριαντάφυλλος, Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες, Ριβάλντο, Ζιοβάνι, Γκαλέτι, Λουα Λουα, Τζόρτεβιτς, Καστίγιο, Κοβασεβιτς, Μπραβο,Καρεμπε, Ζε Ελιας και τόσοι άλλοι που ξεσήκωσαν με τις ενέργειές τους τα πλήθη και άφησαν τις δικές τους «πινελιές» στα γήπεδα…
ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ 37 ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ
(1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003,2005,2006.2007,2008,2009.
24 ΚΥΠΕΛΛΑ
1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005,2006,2008,2009
14 ΝΤΑΜΠΛ
1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005,2006,2008,2009
3 ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ
1987, 1992, 2007
1 ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ 1963
Ολυμπιακός - ΟΣΦΠ - Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
Ο Πειραιάς του 1925. Καμινάδες εργοστασίων, εργατιά, εμπορικά μαγαζιά. Το λιμάνι πολύβουο. Μετανάστευση, επαρχιώτες περιμένουν στην ουρά για τις τελευταίες διατυπώσεις. Πρόσφυγες, περήφανοι άνθρωποι της Ιωνίας που ήρθαν στον Πειραιά για να γλιτώσουν από τη φωτιά και την καταστροφή. Ατελείωτο ανθρωπομάνι να ψάχνει να σκεπάσει την ανέχειά του. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες γεννιέται ο Ολυμπιακός .Ολυμπιακός. Το φαινόμενο του Πειραιά που έγινε φαινόμενο και ολόκληρης της Ελλάδας. Η απάντηση του εργατικού Πειραιά στον αστισμό της Αθήνας, η απάντηση των προλετάριων στους κυριλέδες του Πανελληνίου και του Παναθηναϊκού. Ο κόσμος των καταγωγίων του ρεμπέτικου, απέναντι στους φρεσκοξυρισμένους θαμώνες των καφέ-σαντάν. Οι δημιουργοί του Ολυμπιακού, αυτοδημιούργητοι επαγγελματίες και επιχειρηματίες. Έμποροι οι Ανδριανοπουλαίοι, μεσαίος βιομήχανος ο Μανούσκος, ανώτερος δημόσιος λειτουργός ο Καμπέρος. Το όνομα το δίνει ο οξύνους Καμπέρος, αυτός είναι ο ανάδοχος .
Οι διοικητικοί παράγοντες συγκεντρώνουν στην ομάδα την «αφρόκρεμα» του ποδοσφαιρικού Πειραιά. Δεν ήταν δύσκολο. Ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, με τη μεγάλη αθλητική και κοινωνική δραστηριότητα, δεν φαίνεται να έδινε πολλή σημασία στο ποδόσφαιρο . συμφωνία των διοικήσεων κλείστηκε γρήγορα, η ανάγκη να στεγαστεί αγωνιστικά ο Ολυμπιακός ήταν μεγάλη.
Έστω με μεγάλη οικονομική θυσία, λόγω των υψηλών ποσοστών, το Ποδηλατοδρόμιο βρέθηκε να φιλοξενεί τους αγώνες και τις προπονήσεις. Σίγουρα κανείς δεν περίμενε ότι το Ποδηλατοδρόμιο του 1925, το Καραϊσκάκη αργότερα, το Καραϊσκάκη του μέλλοντος, θα στέγαζε την ομάδα-θρύλο του ελληνικού αθλητισμού.
Η ιστορία του Ολυμπιακού
|
Αθλητικός σύλλογος του Πειραιά, από τους δημοφιλέστερους της χώρας. Καλλιεργεί 16 αθλήματα, στα περισσότερα από τα οποία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1925 και προέρχεται από τη συγχώνευση του «Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου» και του «Ομίλου Φιλάθλων Πειραιά». Η απόφαση ελήφθη από επιφανείς Πειραιώτες στην ταβέρνα τού Μοίρα στην καρδιά του Πειραιά. Ανάδοχος ήταν ο αξιωματικός του Ναυτικού και αεροπόρος Νότης Καμπέρος, που θέλησε ο τίτλος του νέου συλλόγου να υποδηλώνει τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, την ευγενή άμιλλα, την επικράτηση και εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες. Ο βιομήχανος και μετέπειτα Δήμαρχος Πειραιά Μιχάλης Μανούσκος πρόσθεσε στο επίθετο «Ολυμπιακός» τις λέξεις Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς κι έτσι ο πλήρης τίτλος του Πειραϊκού συλλόγου ήταν και παραμένει Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (ΟΣΦΠ).
Ως έμβλημα του νέου συλλόγου επελέγη η κεφαλή ενός δαφνοστεφανωμένου εφήβου και χρώματα το κόκκινο και το άσπρο, κατόπιν προτάσεως του Γιάννη Ανδριανόπουλου, θαυμαστή της ερυθρόλευκης Άρσεναλ, από την εποχή που σπούδαζε νομικά στο Λονδίνο. Το πρώτο Δ.Σ. του Ολυμπιακού αποτέλεσαν οι: Μιχάλης Μανούσκος (πρόεδρος), Νότης Καμπέρος (αντιπρόεδρος), Τριαντάφυλλος Κρέμος (αντιπρόεδρος), Σταύρος Μαραγκουδάκης (γεν. γραμματέας), Θανάσης Κόκκινος (ταμίας), Παναγιώτης Λαγουρατζής (έφορος), Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης και Ε. Κασιμάτης.
|
|
