ΚΑΒΑΛΑ
Ο Χρήστος Μπάτσης που ήταν αρχιτέκτων μηχανικός στο επάγγελμα ήταν αυτός που σχεδίασε το καραβάκι του ΑΟΚ και αποτελεί από την ίδρυση του συλλόγου, το επίσημο έμβλημα της ομάδας. Σύμφωνα με τον εμπνευστή του εμβλήματος του ΑΟΚ, το καραβάκι είναι τριήρης, όπου τα κουπιά είναι οι ποδοσφαιριστές, το πανί η διοίκηση και ο άνεμος ο φίλαθλος κόσμος της ομάδας.
Τα τρία αυτά στοιχεία μαζί, οδηγούν το καραβάκι του ΑΟΚ στα λιμάνια που αποτελούν τους στόχους που βάζει κάθε φορά η ομάδα. Όλα αυτά ασφαλώς έχουν να κάνουν και με το γεγονός ότι η ΚΑΒΑΛΑ είναι μια παραθαλάσσια πόλη και ο κόσμος της στενά συνδεδεμένος με το υγρό στοιχείο. Το πρωτότυπο στοιχείο του εμβλήματος του ΑΟΚ υπήρχε αναρτημένο στην πόρτα του σχεδιαστηρίου του αείμνηστου ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΠΑΤΣΗ μέχρι που απεβίωσε.
O ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
Η γενική συνέλευση, ύστερα από πολλές διαπραγματεύσεις, για την Ένωση σωματείων της Καβάλας, Ηρακλή, Φιλίππων, ΑΕΚ, και Βύρωνα, έγινε στις 6/10/1965 και δυο μέρες αργότερα συστήθηκε το Διοικητικό Συμβούλιο με πρόεδρο τον Σωτήρη Αλημίση, Αντιπρόεδρο τον Σάββα Πολυχρονίδη, Β' Αντιπρόεδρο Λεωνίδα Καπετάνιο, Γενικό Γραμματέα τον Αναστάσιο Νικολέρη, Ταμία τον Ιωάννη Μήτρα, γενικό αρχηγό τον Κώστα Ζαχαρόπουλο, έφορο ποδοσφαίρου τον Πρόδρομο Μπακλατζόγλου, έφορο ποδοσφαίρου ερασιτεχνικού τμήματος τον Κώστα Πακαταρίδη, έφορο αθλητικού τμήματος Παναγιώτη Λάγγα, έφορο υλικού τον Ι. Καραγγελίνογλου, έφορο Δημοσίων Σχέσεων τον Διομήδη Βαφειάδη και μέλη τους Γ. Χατζίκο, Παναγιώτη Κοντομισόπουλο, Χρύσανθο Καζαντζίδη και Γιώργο Βασιάδη.
Για πρώτη φορά ο ΑΟΚ αγωνίστηκε στην Α Εθνική κατηγορία στο 1969 και μέχρι την 1/2/1981. Είχε δηλαδή την εποχή εκείνη 12 χρόνια συνέχεια στην πρώτη κατηγορία. Την εποχή εκείνη για την οποία γράφουμε, η Καβάλα ήταν μια εργατούπολη του καπνού με χιλιάδες εργάτες, που τον αριθμό τους δεν μπορέσει να ξαναβρεί ποτέ, με οκτάμηνη κάθε χρόνο εργασία και επιδόματα εργασίας και με σχετική οικονομική άνεση. Ο γυμναστής Παπαχριστοδούλου μάζευε τα παιδιά πρωί και απόγευμα, κυρίως, πρώτα στο χώρο του Αγίου Ιωάννη και στην συνέχεια στο Βερούλειο και έτσι όπως ήταν ακούραστος και διορατικός, παθιασμένος με τον αθλητισμό, διάλεγε όσους ξεχώριζαν, τους γύμναζε και τους προωθούσε να διακριθούν στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.
Έτσι η άνθιση του αθλητισμού εκείνης της εποχής στηρίχτηκε στο μεγάλο ανθρώπινο υλικό, σε ανθρώπους με θέληση και αγάπη, που την θέρμαιναν και την ανέδειξαν σε μια εποχή που τα ανθρώπινα ιδεώδη ήταν διαφορετικά από τα σημερινά.
ΤΟ 1965 ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΡΟΝΙΑ - ΟΡΟΣΗΜΟ
Από τον Βασιάδη, τον Χαϊνέλη, τον Αποστολίδη, τον Φαρσάκογλου, τον Βουνιόζο, τον Ιατρόπουλο, τον Κούντουρα και τους άλλους άσσους της προπολεμικής εποχής, την σκυτάλη πήρανε αμέσως μετά την Κατοχή, τα νέα παιδιά που κάνουν το μέλλον του καβαλιώτικου ποδοσφαίρου πιο λαμπρό. Σφάτος , Αβραμίδης , Κανάκης , Μαργαρίτης , Παύλου , Ψωμιάδης , Δορδομούζης , Μαντάλας , Φαρσάκογλου , Σκαρλάτος , Μηλιάδης , Σιδηρόπουλος κ.α.
Η περίοδος 1964-65 είναι μια σημαδιακή μέρα για το ποδόσφαιρο. Οι Φίλιπποι χάνουν το τρένο για την Α Εθνική και ο Ηρακλής πέφτει στην τοπική κατηγορία μετά από εκείνο το αξέχαστο παιχνίδι στην «Τζουμαγιά».
Το Δημοτικό Στάδιο, σαν κάμαρη δυο πήχες δεν χωράει το όνειρο για κάτι καλύτερο. Χιλιάδες καβαλιώτες γεμίζουν πρωί και απόγευμα το γήπεδο για να δούνε την «Αούστρια» (Ηρακλή) να δαμάζει την περίφημη Δόξα Δράμας και τον Πανσερραϊκό (έγινε συγχώνευση το 1963) να λυγίζει στην θέληση των Φιλλίπων.
Τα γεγονότα όμως που προαναφέραμε, φουντώνουν την επιθυμία της Ένωσης. Πως να σκορπίσεις όμως μια ιδέα όπως ήταν ξεχωριστεί η κάθε ομάδα; Με διάσπαση. Σημαντικοί παράγοντες με πόνο και με δάκρυα (Πατσάς, Νικολέρης, Ταντόγλου, Φαλάτης κ.α.) λένε όχι και αποχωρούν. Κάποιοι άλλοι όμως (Αλιμήσης, Πακαταρίδης, Μπακλατζόγλου, Μήτρας, Καπετάνιος, Καζαντζίδης, Ζαχαρόπουλος, Καϊρέτης, Αναστασιάδης, Ιορδάνογλου, Πολυχρονίδης, Κοντομισόπουλος κ.α.), συμφωνούν στην δημιουργία του ΑΟΚ (Αθλητικού Ομίλου Καβάλας). Το καβαλιώτικο ποδόσφαιρο γυρίζει σελίδα. Ότι παλιό όμως δεν ξεθώριασε, ότι καινούριο μένει ακόμα. Από την άνοιξη του 1965.
Πρώτη διοίκηση του ΑΟΚ όσοι προαναφέραμε στην δημιουργία του. Με πρώτο πρόεδρο τον Σωτήρη Αλιμήση. Και πρώτο προπονητή τον αείμνηστο Γιάννη Βόσκα (Κεφαλά). Ο τελευταίος μαζί με τον αξέχαστο κυρ ? Μήτσο τον Τσάκαλο είναι οι δημιουργεί μιας σπουδαίας σχολής ταλαντούχων παικτών. Ο βιρτουόζος Αντώνης Μοδούρας που είχε προσωπικούς οπαδούς και θα έπαιζε τότε, αν τον αφήνανε, σε όλες τις μεγάλες ομάδες. Ο δεξιοτέχνης Χαρίτος Χατζηεμμανουήλ. Ο «Μπόμπεκ» του καβαλιώτικου ποδοσφαίρου. Ο φινετσάτος Κώστα Πάτσας, μοναδικός αμυντικός μέσος με ηγετικά χαρίσματα. Ο βράχος Βασίλης Τσεντεμεϊδης, ο γεννημένος αρχηγός Παύλος Κούντουρας, ο μέγιστος Ανέστης Καραμπετάκης, οι μοντέρνοι αμυντικοί Βάγιας, Ανέστης , Φάνης Σεϊτανίδης, το παλικάρι της ομάδας Αλέκος Μπαρμπαλέξης, ο πολυσύνθετος Μάκης Μπλέκος, οι πολύτιμοι Λάκης Θαγγόπουλος , Τάσος Ασλανίδης ,Βασίλης Ιωαννίδης , Στ. Πετσαγγουράκης , Τάσος Χατζηιωαννίδης , Τάκης Γκοτζαμάνης , Νίκος Τοπούζης , Παναγιώτης Μασμανίδης, το σπουδαίο ταλέντο Λάκης Αβραμίδης, ο «πασπαρτού» Μιχάλης Παπαδόπουλος, ο χαρισματικός Γιάννης Γκαρανάτσος, ο αέρινος Μήτσος Παρίδης που έκανε μεγάλη καριέρα στον ΠΑΟΚ και στην Εθνική, ο δυναμικός Νικόλας Μιχαηλίδης, ο εντυπωσιακός τερματοφύλακας Σάββας Χατζηιωάννου.
Λίγο πριν από το μεγάλο άλμα στην Α Εθνική, στο δυναμικό της ομάδας θα προστεθεί ο αέρινος Γρηγόρης Μαχαιρίδης, ο πιο μεγάλος γκολτζής της ομάδας Νούλης Χαραλαμπίδης και ο σπουδαίος αμυντικός Κώστα Τάτσης. Μην ξεχάσουμε και τον Παύλο Κοψαχείλη. Πήγε από την Ηρακλή Καβάλας στον Παναθηναϊκό και γύρισε στον ΑΟΚ. «Σατανά» τον φωνάζανε λόγω της εκπληκτικής του τρίπλας τα «μαμούτια» οι φίλαθλοι του Ηρακλή. Σκοράριζε ακόμα και από το κόρνερ!!. Ελπίζουμε να μην ξεχάσαμε κανέναν από εκείνα τα παλικάρια που γράψανε σπουδαία ιστορία με την φανέλα του ΑΟΚ. Στα πρώτα του χρόνια. Στο φορτωμένο με χιλιάδεα αναμνήσεις Δημοτικό Στάδιο. Τότε που το χαμόγελο της ευτυχίας για μια νίκη αντάμωνε με το δάκρυ μια ήττας γιατί το συναίσθημα κυριαρχούσε στη νιότη. Περασμένες μου αγάπες, όνειρα που σβήσατε.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝO ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
Η γενική συνέλευση, ύστερα από πολλές διαπραγματεύσεις, για την Ένωση σωματείων της Καβάλας, Ηρακλή, Φιλίππων, ΑΕΚ, και Βύρωνα, έγινε στις 6/10/1965 και δυο μέρες αργότερα συστήθηκε το Διοικητικό Συμβούλιο με πρόεδρο τον Σωτήρη Αλημίση, Αντιπρόεδρο τον Σάββα Πολυχρονίδη, Β' Αντιπρόεδρο Λεωνίδα Καπετάνιο, Γενικό Γραμματέα τον Αναστάσιο Νικολέρη, Ταμία τον Ιωάννη Μήτρα, γενικό αρχηγό τον Κώστα Ζαχαρόπουλο, έφορο ποδοσφαίρου τον Πρόδρομο Μπακλατζόγλου, έφορο ποδοσφαίρου ερασιτεχνικού τμήματος τον Κώστα Πακαταρίδη, έφορο αθλητικού τμήματος Παναγιώτη Λάγγα, έφορο υλικού τον Ι. Καραγγελίνογλου, έφορο Δημοσίων Σχέσεων τον Διομήδη Βαφειάδη και μέλη τους Γ. Χατζίκο, Παναγιώτη Κοντομισόπουλο, Χρύσανθο Καζαντζίδη και Γιώργο Βασιάδη.
Για πρώτη φορά ο ΑΟΚ αγωνίστηκε στην Α Εθνική κατηγορία στο 1969 και μέχρι την 1/2/1981. Είχε δηλαδή την εποχή εκείνη 12 χρόνια συνέχεια στην πρώτη κατηγορία. Την εποχή εκείνη για την οποία γράφουμε, η Καβάλα ήταν μια εργατούπολη του καπνού με χιλιάδες εργάτες, που τον αριθμό τους δεν μπορέσει να ξαναβρεί ποτέ, με οκτάμηνη κάθε χρόνο εργασία και επιδόματα εργασίας και με σχετική οικονομική άνεση. Ο γυμναστής Παπαχριστοδούλου μάζευε τα παιδιά πρωί και απόγευμα, κυρίως, πρώτα στο χώρο του Αγίου Ιωάννη και στην συνέχεια στο Βερούλειο και έτσι όπως ήταν ακούραστος και διορατικός, παθιασμένος με τον αθλητισμό, διάλεγε όσους ξεχώριζαν, τους γύμναζε και τους προωθούσε να διακριθούν στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.
Έτσι η άνθιση του αθλητισμού εκείνης της εποχής στηρίχτηκε στο μεγάλο ανθρώπινο υλικό, σε ανθρώπους με θέληση και αγάπη, που την θέρμαιναν και την ανέδειξαν σε μια εποχή που τα ανθρώπινα ιδεώδη ήταν διαφορετικά από τα σημερινά.
ΤΟ 1965 ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΡΟΝΙΑ - ΟΡΟΣΗΜΟ
Από τον Βασιάδη, τον Χαϊνέλη, τον Αποστολίδη, τον Φαρσάκογλου, τον Βουνιόζο, τον Ιατρόπουλο, τον Κούντουρα και τους άλλους άσσους της προπολεμικής εποχής, την σκυτάλη πήρανε αμέσως μετά την Κατοχή, τα νέα παιδιά που κάνουν το μέλλον του καβαλιώτικου ποδοσφαίρου πιο λαμπρό. Σφάτος , Αβραμίδης , Κανάκης , Μαργαρίτης , Παύλου , Ψωμιάδης , Δορδομούζης , Μαντάλας , Φαρσάκογλου , Σκαρλάτος , Μηλιάδης , Σιδηρόπουλος κ.α.
Η περίοδος 1964-65 είναι μια σημαδιακή μέρα για το ποδόσφαιρο. Οι Φίλιπποι χάνουν το τρένο για την Α Εθνική και ο Ηρακλής πέφτει στην τοπική κατηγορία μετά από εκείνο το αξέχαστο παιχνίδι στην «Τζουμαγιά».
Το Δημοτικό Στάδιο, σαν κάμαρη δυο πήχες δεν χωράει το όνειρο για κάτι καλύτερο. Χιλιάδες καβαλιώτες γεμίζουν πρωί και απόγευμα το γήπεδο για να δούνε την «Αούστρια» (Ηρακλή) να δαμάζει την περίφημη Δόξα Δράμας και τον Πανσερραϊκό (έγινε συγχώνευση το 1963) να λυγίζει στην θέληση των Φιλλίπων.
Τα γεγονότα όμως που προαναφέραμε, φουντώνουν την επιθυμία της Ένωσης. Πως να σκορπίσεις όμως μια ιδέα όπως ήταν ξεχωριστεί η κάθε ομάδα; Με διάσπαση. Σημαντικοί παράγοντες με πόνο και με δάκρυα (Πατσάς, Νικολέρης, Ταντόγλου, Φαλάτης κ.α.) λένε όχι και αποχωρούν. Κάποιοι άλλοι όμως (Αλιμήσης, Πακαταρίδης, Μπακλατζόγλου, Μήτρας, Καπετάνιος, Καζαντζίδης, Ζαχαρόπουλος, Καϊρέτης, Αναστασιάδης, Ιορδάνογλου, Πολυχρονίδης, Κοντομισόπουλος κ.α.), συμφωνούν στην δημιουργία του ΑΟΚ (Αθλητικού Ομίλου Καβάλας). Το καβαλιώτικο ποδόσφαιρο γυρίζει σελίδα. Ότι παλιό όμως δεν ξεθώριασε, ότι καινούριο μένει ακόμα. Από την άνοιξη του 1965.
Πρώτη διοίκηση του ΑΟΚ όσοι προαναφέραμε στην δημιουργία του. Με πρώτο πρόεδρο τον Σωτήρη Αλιμήση. Και πρώτο προπονητή τον αείμνηστο Γιάννη Βόσκα (Κεφαλά). Ο τελευταίος μαζί με τον αξέχαστο κυρ ? Μήτσο τον Τσάκαλο είναι οι δημιουργεί μιας σπουδαίας σχολής ταλαντούχων παικτών. Ο βιρτουόζος Αντώνης Μοδούρας που είχε προσωπικούς οπαδούς και θα έπαιζε τότε, αν τον αφήνανε, σε όλες τις μεγάλες ομάδες. Ο δεξιοτέχνης Χαρίτος Χατζηεμμανουήλ. Ο «Μπόμπεκ» του καβαλιώτικου ποδοσφαίρου. Ο φινετσάτος Κώστα Πάτσας, μοναδικός αμυντικός μέσος με ηγετικά χαρίσματα. Ο βράχος Βασίλης Τσεντεμεϊδης, ο γεννημένος αρχηγός Παύλος Κούντουρας, ο μέγιστος Ανέστης Καραμπετάκης, οι μοντέρνοι αμυντικοί Βάγιας, Ανέστης , Φάνης Σεϊτανίδης, το παλικάρι της ομάδας Αλέκος Μπαρμπαλέξης, ο πολυσύνθετος Μάκης Μπλέκος, οι πολύτιμοι Λάκης Θαγγόπουλος , Τάσος Ασλανίδης ,Βασίλης Ιωαννίδης , Στ. Πετσαγγουράκης , Τάσος Χατζηιωαννίδης , Τάκης Γκοτζαμάνης , Νίκος Τοπούζης , Παναγιώτης Μασμανίδης, το σπουδαίο ταλέντο Λάκης Αβραμίδης, ο «πασπαρτού» Μιχάλης Παπαδόπουλος, ο χαρισματικός Γιάννης Γκαρανάτσος, ο αέρινος Μήτσος Παρίδης που έκανε μεγάλη καριέρα στον ΠΑΟΚ και στην Εθνική, ο δυναμικός Νικόλας Μιχαηλίδης, ο εντυπωσιακός τερματοφύλακας Σάββας Χατζηιωάννου.
Λίγο πριν από το μεγάλο άλμα στην Α Εθνική, στο δυναμικό της ομάδας θα προστεθεί ο αέρινος Γρηγόρης Μαχαιρίδης, ο πιο μεγάλος γκολτζής της ομάδας Νούλης Χαραλαμπίδης και ο σπουδαίος αμυντικός Κώστα Τάτσης. Μην ξεχάσουμε και τον Παύλο Κοψαχείλη. Πήγε από την Ηρακλή Καβάλας στον Παναθηναϊκό και γύρισε στον ΑΟΚ. «Σατανά» τον φωνάζανε λόγω της εκπληκτικής του τρίπλας τα «μαμούτια» οι φίλαθλοι του Ηρακλή. Σκοράριζε ακόμα και από το κόρνερ!!. Ελπίζουμε να μην ξεχάσαμε κανέναν από εκείνα τα παλικάρια που γράψανε σπουδαία ιστορία με την φανέλα του ΑΟΚ. Στα πρώτα του χρόνια. Στο φορτωμένο με χιλιάδεα αναμνήσεις Δημοτικό Στάδιο. Τότε που το χαμόγελο της ευτυχίας για μια νίκη αντάμωνε με το δάκρυ μια ήττας γιατί το συναίσθημα κυριαρχούσε στη νιότη. Περασμένες μου αγάπες, όνειρα που σβήσατε.
ΣΤΕΛΙΟΣ - ΙΛΙΟΝ
