Στις αλάνες του Αγίου Κων/νου γεννιέται ένα νέο σωματείο στο Βόλο.
Ηταν το 1935, όταν στην πόλη, σαν μανιτάρια ξεφύτρωναν οι ανεπίσημες ομάδες.
Μια παρέα, από αρκετά παιδιά της συνοικίας είχαν φτιάξει τη δική τους ομάδα, το «Μικρό Ολυμπιακό» του Αγίου Κων/νου. Τον ονόμασαν «Μικρό Ολυμπιακό» γιατί όλοι ήταν λάτρεις του μεγάλου Ολυμπιακού του Πειραιά. Έτσι, όταν μιλούσαν γι' αυτόν τον αποκαλούσαν ο «μεγάλος αδελφός». Το μικρό αυτό σωματείο, άρχισε να δίνει πολλά φιλικά παιχνίδια και έδειχνε δυνατή ομάδα, ξεχωρίζοντας αμέσως από τις άλλες. Ψυχή της ήταν ο Κυρ. Μαυραντζούλης (σκοτώθηκε το 1940 στην μάχη της Κλεισούρας) που αγωνίζονταν στον Κένταυρο (προήλθε από τον ΟΕΒ) και αρκετοί φίλαθλοι όπως ο ράπτης Απ. Πουργιάς, ο Θαν. Σεκαράς κ.α. Ο «Μικρός Ολυμπιακός αποτελούνταν από ποδοσφαιριστές του Κενταύρου, Κεραυνού, Οδυσσέα, Τοξότη κ.α.
Ο Βασίλης Παπαθανασίου από τους πρώτους ποδοσφαιριστές της ομάδας, θυμάται πως πήγε στον Ολυμπιακό.
«Μια μέρα, έκανα προπόνηση με την πρώτη μου ομάδα, τον Κεραυνό, στο γήπεδο του, που ήτανΠαγασών - Αναλήψεως (στο Δημ. Σχολείο). Εκεί, ήλθαν ο Κυρ. Μαυραντζούλης, με το Γιάννη Βογιατζή, με φώναξαν κοντά τους και με ρώτησαν.
Παπαθανάση θα έλθεις στη δική μας ομάδα; Εγώ τους ακολούθησα χωρίς πολλά λόγια και από τότε έπαιζα με τα χρώματα του Ολυμπιακού.
Τα πρώτα αποδυτήρια του συλλόγου ήταν σε ένα μαγαζάκι στην πλατεία Μεφσούτ. Εκεί ντύνονταν η ομάδακαι ξεκινούσε για το μοναδικό τότε γήπεδο του Βόλου, της Νίκης. Προπονήσεις στην αρχή δεν γίνονταν με σύστημα. Αλλωστε δεν υπήρχε και προπονητής. Οπότε διευκόλυνε τον καθένα, πήγαινε στου Μεφσούτ, έπαιρνε μια μπάλλα και κατηφόριζε προς το ποτάμι. Στο τέρμα της οδού Γαλλίας υπήρχε ένα οικοπεδάκι, εκεί γίνονταν οι πρώτες προπονήσεις».
Το 1937 ο «Μικρός Ολυμπιακός» επισημοποιήθηκε και έγινε πλέον Ολυμπιακός Βόλου. Ιδρυτικά του μέλη Αθ. Σεκαράς, Ι. Βώβος, Β. Βασιλικός, Απ. Πουργιάς, Ι. Αλεξάκης, Ε. Δουλίδης, Ν. Κατσάνος, Κ. Κωνσταντάς, Διαμ. Τσουράπας, Ε. Μαργαρίτης κ.α.
Το πρώτο ΔΣ του συλλόγου αποτελούνταν από τους Απ. Πουργιά πρόεδρο, Ι. Αλεξάκη, Αγοριτζή αντιπροέδρους, Κ. Κωνσταντά Γεν. Γραμματέα, Ευαγ. Μαργαρίτη ταμία, Διαμ. Τσουράπα έφορο, Ιωάν. Βογιατζή σύμβουλο.
Η διοίκηση του Ολυμπιακού αντιμετώπισε με ενδιαφέρον όλα τα προβλήματα του νεοσυσταθέντα συλλόγου.
Η προσπάθεια αυτή, στηρίχθηκε κυρίως στις ιδιωτικές προσφορές, ηθικές και υλικές.
Ο Κένταυρος του 1933, είναι ο πρόδρομος του Ολυμπιακού Βόλου. Παίκτες του κυρίως της β' ομάδας δημιούργησαν το 1935 το «Μικρό Ολυμπιακό» του Αγίου Κων/νου.
Τη μεγαλύτερη μάχη την έδωσε για την απόκτηση γηπέδου ώστε να προπονείται η ομάδα και να δίνει τους αγώνες της. Ο χώρος του κυνηγετικού συλλόγου στον Άναυρο, ήταν στα σχέδια της διοικήσεως Πουργιά (ήταν από το 1928 το γήπεδο του Κενταύρου) και θέλησε να τον αποκτήσει. Δυστυχώς όμως παρ' ότι παρέμβει προσωπικά και ο τότε υπουργός Κοτζιάς, δεν στάθηκε δυνατόν να γίνει αυτός ο χώρος ιδιόκτητος. Το μόνο που κατάφερε ο σύλλογος ήταν να τον χρησιμοποιεί για γήπεδο του πληρώνοντας ενοίκιο, ως το 1969, που ο Κ.Σ. Βόλου ζήτησε διπλάσιο τέλος από τις εισπράξεις της ομάδας στο στάδιο.
Μια φορά και ένα καιρό ...
Έτσι αρχίζουν όλα τα παραμύθια. Η δική μας όμως αθλητική ιστορία, δεν είναι ένας μύθος, αλλά μια πραγματικότητα.
Το κάθε σωματείο σε αυτό το τόπο, έχει τη δική του ιστορία, άλλο μικρή, άλλο μεγαλύτερη. Γράφεται από την «πολιτεία» του, τις επιτυχίες του, τον αγώνα που πραγματοποιεί για να φθάσει στα ψηλά σκαλοπάτια της αθλητικής πυραμίδας.
Ο Ολυμπιακός, εδώ και 50 χρόνια, δίνει τις μάχες του και στέκεται επάξια στο χώρο του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν έχει σημασία αν ήταν όλες νικηφόρες. - ήταν όμως τίμιες - γεμάτες παλληκαριά και ανέβασαν ψηλά τον «Μικρό Ολυμπιακό» της συνοικίας του Αγίου Κων/νου.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΒΟΛΙΩΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Το 1923, το ποδόσφαιρο του Βόλου πραγματοποιεί τα πρώτα του νηπιακά βήματα, με την ίδρυση της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ομίλου Εκδρομέων Βόλου (Ο.Ε.Β.). Την πρώτη αυτή ποδοσφαιρική κίνηση, ακολούθησαν η Προσφυγική ομάδα του Αμερικάνικου Ερυθρού Σταυρού (η σημερινή Νίκη) ο Κεραυνός, ο Κένταυρος, ο Πηλέας, η Ποδοσφαιρική Αθλητική Ενωση Κωνσταντινουπολιτών, η Νικομήδεια, ο Απόλλων, ο Τοξότης, και πλήθος άλλων ανεπισήμων ομάδων.
Τα πρωταθλήματα που άρχισαν να διεξάγονται - το πρώτο έγινε το 1926 - ήταν υποτυπώδη και πολύ λίγα είχαν αίσιο τέλος. Οι αγώνες γίνονταν στο πάρκο του Βασιλέως Γεωργίου Α' (Αγίου Κων/νου) χωρίς δοκάρια στις εστίες των τερμάτων και οι παίκτες αγωνίζονταν με ανομοιόμορφες στολές και δίχως να φορούν ποδοσφαιρικά παπούτσια. Μάλιστα, επειδή πολλές φορές, η μπάλλα έπεφτε στη θάλασσα, υπήρχε ειδικός εντεταλμένος άνθρωπος, ο οποίος, έπεφτε σ' αυτήν, για να την περιμαζέψει. Ορισμένες φορές, αν έκανε πολύ κρύο, υπήρχε και ειδική βάρκα.
Τα πρώτα δοκάρια στήθηκαν το 1928, σ' ένα αγώνα Νίκης - Κεραυνού και τα πρώτα ποδοσφαιρικά παπούτσια φόρεσε την ίδια χρονιά, ο εκ των ιδιοκτητών της εφημερίδας «Θεσσαλία» Τάκης Παρασκευόπουλος, που αγωνίζονταν στον Πηλέα.
Φυσικά στους αγώνες δεν υπήρχαν επίσημοι διαιτητές και έτσι δημιουργούνταν πολλές διαμάχες μεταξύ των σωματείων.
Σ' ορισμένα παιχνίδια έγιναν και ομηρικοί καυγάδες με τραυματίες.
Πάντως, το ποδόσφαιρο στο Βόλο είναι γεγονός ότι, δεν αγαπήθηκε μόνον από τη λαϊκή μάζα, αλλά και από την αποκαλούμενη καλή κοινωνία της πόλης.
Χιλιάδες κύριοι με τα φράκα τους και κυρίες και δεσποινίδες με τις καπελλαρούδες τους, μαζεύονταν στο γήπεδο του πάρκου και παρακολουθούσαν τους αγώνες.
Πρωταθλητές τα πρώτα χρόνια της διοργάνωσης του πρωταθλήματος αναδείχθηκαν: το 1926 ο Κεραυνός, 1927 ο Ο.Ε. Βόλου, 1928 ο Κεραυνός, 1929 δεν τελείωσε (λόγω επεισοδίων), 1930 ο Κένταυρος, 1931 δεν έγινε, 1932 Κεραυνός, 1933 Κεραυνός.
Το 1934 σταμάτησε κάθε ποδοσφαιρική κίνηση σ' όλη την Ελλάδα και στο Βόλο. Από το 1935 όμως, δειλά - δειλά, άρχισαν πάλι οι νέοι του Βόλου, να οργανώνονται ποδοσφαιρικά και από το 1937 άρχισε να διεξάγεται το πρωτάθλημα, με τη συμμετοχή όμως, ακόμη ενός σωματείου, που γεννήθηκε, στις γειτονιές του Αγίου Κων/νου.
|
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
Την πρώτη χρονιά της επισημοποίησης του, ο Ολυμπιακός μετέχει των αγώνων κυπέλλου, Πάσχα 1937 με αντιπάλους την Νίκη, τον Κεραυνό, τον Απόλλωνα και τον Οδυσσέα.
Υστερα από νικηφόρους αγώνες κερδίζει το πρώτο κύπελλο της ιστορίας του και το ονομά του γίνεται γνωστό σ' όλο τον Βόλο. Ολοι μιλούν για τον Ολυμπιακό που κατάφερε να κερδίσει το έπαθλο από τον πρωταθλητή Κεραυνό και την Νίκη.
ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ
Από την περίοδο 1937-38 αρχίζει να διεξάγεται το πρωτάθλημα Θεσσαλίας. Συμμετέχουν σ' αυτό, εκτός του Ολυμπιακού, η Νίκη, ο Κένταυρος, ο Οδυσσέας, η ΠΑΕΚ και η Νικομήδεια.
Απ' αυτές, οι τέσσερις πρώτες - μετά τους αγώνες πρωταθλήματος - ονομάστηκαν Α' κατηγορίας και οι υπόλοιπες Β'.
Στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε ανέτοιμος και τερμάτισε 3ος μετά τη Νίκη και τον Κένταυρο.
Οι δύο επόμενες όμως χρονιές ήταν του Ολυμπιακού, κατακτώντας πανηγυρικά δυο πρωταθλήματα με προπονητή τον Δ. Τζαμτζή. Την αγωνιστική περίοδο 1938 - 39, είχαν απομείνει δύο αγώνες για να λήξει το πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός ήταν δεύτερος με 10 βαθμούς, έναντι 11 της Νίκης, και οι δύο ομάδες θα ήταν αντίπαλοι στον προσεχή αγώνα.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε 1-0 και μόνον εμπόδιο του ήταν ο Απόλλωνας. Τις ημέρες που ήταν να δοθεί ο αγώνας, γκρεμίστηκε το μοναδικό γήπεδο της Νίκης και από την ΕΠΣΘ ορίσθηκε ο αγώνας να γίνει στην Λάρισα.
Και στο ουδέτερο γήπεδο της γειτονικής πόλης, ο Ολυμπιακός ήταν ασυγκράτητος και κέρδισε 4-2.
Ο πρώτος τίτλος της ιστορίας του Ολυμπιακού αποκτήθηκε αήττητος με 16 βαθμούς (4 νίκες 2 ισοπαλίες).
Ας δούμε όμως πως περιγράφει δύο αγώνες του Ολυμπιακού εκείνης της περιόδου, εφημερίδα της 26ης Σεπτεμβρίου και 10ης Δεκεμβρίου 1938.
«Παρουσία χιλιάδων θεατών, διεξήχθη εις το γήπεδον της Νίκης, η ανεμενομένη μετά μεγάλης ανυπομονησίας μεγαλύτερα ποδοσφαιρική συνάντησις της νέας περιόδου.
Η πρωταθλήτρια Θεσσαλίας, θρυλική ομάς της Νίκης, η οποία ουδεμίαν ήτταν εσημείωσε μέχρι τούδε εις το παθητικό της, και η οποία έχει πολλάς νίκας εις το ενεργητικόν της νικώντας όλας τα ομάδας της Θεσσαλονίκης Ηρακλή με 5 τέρματα, τον Αρη με 2, και την ομάδα του Απόλλωνος, πρωταθλήτρια Αθηνών, ισόπαλος 0-0, αντιμετώπισε την ισχυράν ομάδα του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός, η λατρευτή ομάς του Βόλου, η ομάς των κανονιέρηδων, όστις κατετρόπωσε τον Εθνικόν Πειραιώς την τότε πρωταθλήτριαν Κυπέλλου Αεροπορίας Αθηνών - Πειραιώς, αναπτύξασα ένα τεχνικόν και θεαματικόν αγώνα εθριάμ-βευσε επί της πρωταθλητρίας, η οποία αδικαιολογήτως ονομάζεται πρωταθλήτρια, με τέρματα 5 έναντι 2.
Ο Ολυμπιακός μ' αυτήν την εμφάνισιν, και εάν εξακολούθηση την ιδίαν τακτικήν, θα δυνηθή ευκόλως να γίνη πρωταθλητής, αλλά και να προκριθή, και εις τον τελικόν του πρωταθλήματος Ελλάδος.
Ο αγών αρχίζει με κάθοδον του Ολυμπιακού όστις έχει και το εναρκτήριον λάκτισμα. Οι του Ολυμπιακού έχουν πλήρην εδαφικήν υπεροχήν και συνεχώς παραβιάζουν το τέρμα της Νίκης, πλην όμως αστοχούν.
Παντού, απ' άκρον εις άκρον, κυριαρχούν οι φανέλλες του Ολυμπιακού το κόκκινο και το άσπρο. Ο ασυγκράτητος μέσα αριστερά Μαλαβέτας, ο ταχυδακτυλουργός της μπάλλας, ο μάγος όπως - τον αποκαλούν, κυριαρχεί από άκρου εις άκρου - ντριπλάροντας όλους τους παίχτας της αντιπάλου, γενόμενος αντικείμενο θερμών εκδηλώσεων. Εις το 10' λεπτόν, ταχεία κάθοδος του Μαλαβέτα, κατόπιν ντριπλαρίσματος όλων των παικτών της αντιπάλου, και κατόπιν κεραυνοβόλου σουτ, σημειώνει το πρώτον υπέρ της ομάδος τέρμα. Ο αγών συνεχίζεται με πλήρην εδαφικήν υπεροχήν του Ολυμπιακού, δεν παρέχονται δε δύο λεπτά, και μία κάθοδος του έξω αριστερά Τσάντου, καταλήγει εις τα πόδια του Νάνου,.του ασυγκράτητου Ντρέϊκ του Βόλου (Ντρέϊκ Αρσεναλ), ο οποίος κατόπιν θυελλώδους καθόδου, σημειώνει το δεύτερον τέρμα υπέρ της ομάδας του, κατόπιν ασύλληπτου κεραυνοβόλου σουτ. Μετά ολιγόλεπτον πάροδον επακολουθεί και δευτέρα κάθοδος του Ντρέϊκ του Βόλου, ο ασυγκράτητος χείμαρρος του Ολυμπιακού, η αποκάλυψις του βολιώτικου ποδοσφαίρου, (ο οποίος εσάρωσε με 5 ισχυρά κεραυνοβόλα σουτ τον Εθνικό) σημειώνει και το τρίτον τέρμα. Επακολουθεί και τετάρτη κάθοδος ήτις καταλήγει και εις το τέταρτον τέρμα, και τελικώς πέμπτη δια να τελείωση το α' ημίχρονο με θρίαμβον του Ολυμπιακού με 5 τέρματα έναντι ουδενός.
Το β' ημιχρόνιον αρχίζει πάλι με υπεροχήν του Ολυμπιακού, ο οποίος προσπαθεί να παραβίαση την εστίαν της αντιπάλου. Ο Μαλαβέτας συνεχώς γίνεται αντικείμενον θερμών εκδηλώσεων ντριπλάροντας συνεχώς τους παίκτες της αντιπάλου, οι οποίοι ματαίως προσπαθούν να του αποσπάσουν την μπάλλα, και σουτάροντας αστοχεί. Ο αγών τώρα συνεχίζεται σκληρός, ο ασυγκράτητος Ντρέϊκ, Νάνος, με τας θυελλώδεις καθόδους του όλο και προσπαθεί να παραβίαση την αντίπαλον εστίαν. Περί τα μέσα του β' ηυιχρονίου ο οπισθοφύλαξ του Ολυμπιακού άστοχε και οι της Νίκης εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρίαν σημειώνουν το πρώτον τους τέρμα. Λίγο πριν από την λήξην οι της Νίκης βρίσκουν την ευκαιρία να μειώσουν το σκορ και τελικά ο συναρπαστικός αγών λήγει με θριαμβευτήν τον Ολυμπιακόν Βόλου με 5-2.
Η πρώτη φωτογραφία του Ολυμπιακού το 1935 στην Πορταριά.
Και ο αγώνας κυπέλλου μεταξύ Ολυμπιακού - Κενταύρου:
Ο Ολυμπιακός Βόλου δια το κύπελλον Ελλάδος διέλυσε τον Κένταυρο με 5-1 παρουσία χιλιάδων θεατών και προ του διαιτητού κ. Τζαμτζή.
Εις το α' ημίχρονον ο Ολυμπιακός εξαπέλυσε πολλά σουτ, τα οποία απεκρούονταν από τον διακριθή τερματοφύλακα του Κενταύρου Σαμούρη ή τα δοκάρια.
Σε αντίθεση με τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού Δήμτσα ο οποίος δεν χρειάσθηκε να επέμβει σε καμμιά φάση.
Τα τέρματα επέτυχαν εις το 26' του α' ημιχρονίου ο Μαλαβέτας με κεφαλιά, εις το 35" το 2-0 με σουτ του Μπάγιου. Εις το 40' ο Πατσαντάς με φάουλ μειώνει σε 2-1. Στο β' ημι-χρόνιο ο Ολυμπιακός εξαπολύει σφοδρός επιθέσεις και εις το 57 ο Μπάγιος με κεφαλιά από κόρνερ του Τσάντου κάνει το 3-1.
Εις το 62" ο Μπάγιος με γωνιακό συρτό σουτ κάνει το 4-1 και εις το 74' ο Πάσχος από 30 μέτρα σημειώνει το πέμπτο τέρμα, αφού η μπάλλα κτυπά στη δοκό και εισέρχεται στα δίκτυα.
Διεκρίθηκαν από τον Ολυμπιακό οι Ν. Μαλαβέτας, Μπάγιος, Νάνος, Πάσχος, Μαυραντζούλης, Ζίφκος και Διαμαντόπουλος.
Και το τελευταίο προπολεμικό πρωτάθλημα ήταν ένας θρίαμβος για τον Ολυμπιακό. Ομως εκτός του πρωταθλήματος, κατάφερε να γίνει γνωστός στο πανελλήνιο φθάνοντας μέχρι τους «8» του κυπέλλου Ελλάδας (για πρώτη φορά το επιτυγχάνει επαρχιακή ομάδα).
Στο πρωτάθλημα κέρδισε την Νίκη 6-1, 3-0, τον Κεραυνό 6-0, 0-1, και τον Απόλλωνα 1-0, 3-0 συγκεντρώνοντας 16 βαθμούς πρώτος, με δεύτερο τον Απόλλωνα, τρίτο τον Κεραυνό και τελευταία την Νίκη.
Ο μεγαλύτερος όμως άθλος του ήταν στο κύπελλο Ελλάδας.
Ο Ολυμπιακός αφού κατετρόπωσε όλους τους αντιπάλους του στο Βόλο και την περιοχή κέρδισε και τον Ηρακλή θ. 3-1.
| Προπολεμική περίοδος 1938-1939 | | | |
|
Ο Ζήσης Νάνος από τους πρώτους παίκτες του Ολυμπιακού και μετέπειτα προπονητής του, θυμάται εκείνες τις χρυσές σελίδες του συλλόγου.
«Μετά την μεγάλη νίκη μας επί του Ηρακλή Θ., το όνομα του Ολυμπιακού Βόλου έγινε πασίγνωστο σε όλη την Ελλάδα.
Αρχικά, μας ειδοποίησαν από την ΕΠΟ, ότι, θα παίζαμε με τον Ολυμπιακό Πειραιώς στο Βόλο.
Αυτό το παιχνίδι όμως δεν έγινε, γιατί ο «μεγάλος αδελφός» του Πειραιά δεν έρχον¬ταν στο Βόλο μάλλον ... φοβούμενος.
Τελικά, μας ειδοποίησαν ότι θα αγωνισθούμε με την ΑΕΚ στην Αθήνα.
Επειδή όμως τα έξοδα μετάβασης μας ήταν πάρα πολλά (13.000 δρχ.) και δεν τα είχα¬με, αποφασίσαμε να ταξιδεύσουμε στην Αθήνα με μια εργατική εκδρομή που γίνονταν. Ξεκινήσαμε από το Βόλο στις 2 το πρωί του Σαββάτου και καταλήξαμε στην Αθήνα στις 9.30 το βράδυ, όπου και καταλύσαμε στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ». Σ' εκείνο τον αγώνα, λόγω της κόπωσης χάσαμε 5-1 και την ευκαιρία να βρεθούμε στους «4» του κυπέλλου Ελλάδας.
Τις πραγματικές μας όμως δυνατότητες της δείξαμε όταν λίγες μέρες αργότερα, παί¬ζαμε με τον Ολυμπιακό Π. στο Ποδηλατοδρόμιο και ήλθαμε 1-1».
Το πόσο μεγάλη ομάδα ήταν τότε ο Ολυμπιακός και πόσο μεγάλο ενθουσιασμό είχαν οι φίλαθλοι του, αποδεικνύεται και από το ποίημα που δημοσιεύθηκε στο «Αθλητικό Βή¬μα» στις 12 Απριλίου 1939 και υπογράφεται από την Βασιλική Σταυροπούλου.
Ο Παναγιώτης Πάσχος από τους πρώτους ποδοσφαιριστές του συλλόγου.
Κορμοστασιά και λεβεντιά έχει η ενδεκάς μας με τ' άσπρο και το κόκκινο πούναι τα χρώματα μας
Επέτυχαν στη Λάρισα μεγάλη επιτυχία στην, στον Απόλλωνα πούχαν την ατυχία
Ωσάν την πούλια έλαμψε και σαν αυγερινός και πήρε το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός.
ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ
Οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που αγωνίσθηκαν στην προπολεμική περίοδο εί¬ναι οι εξής:
Ζ. Νάνος, Π. Πάσχος, Κ. Γαλάνης, Γ. Υπέρμαχος, Ν. Μαλαβέτας, Π. Μαλαβέτας, Χρ. Χιώ¬της, Κ. Μαυραντζούλης, Ι. Μαυραντζούλης, Ν. Ζίφκος, Ν. Παπαζήσης, Ευστ. Τσάντος, Ιακ. Μπάγιος, Απ. Αποστολίδης, Β. Στέργιου, Φ. Σωτηρίου, Μ. Γιαννακός, Β. Διαμαντόπουλος, Γ. Καραμπίνης, Τ. Αλαμανιώτης, Κ. Δουζένης, Π. Τζουβάρας, Β. Παπαθανασίου, Δ. Δήμ-τσας, Γ. Σέκερης, Γιάννης και Ντίνος Βογιατζής κ.α.
| Πόλεμος και Κατοχή 1940-1945 | | | |
|
Την όλη ποδοσφαιρική κίνηση που αναπτύχθηκε έμελλε να την σταματήσει η λαίλαπα του πολέμου.
Από το 1940 -1945 ελάχιστα ήταν τα παιχνίδια που δόθηκαν - όχι βέβαια από τα επίση¬μα σωματεία - αλλά από τους ποδοσφαιριστές που είχαν το κουράγιο μέσα στην πείνα και τις άλλες κακουχίες της κατοχής να κλωτσούν την αγαπημένη τους μπάλλα, πότε με τους Ιταλούς και πότε μεταξύ τους.
Όμως ο Ολυμπιακός αυτές τις «μαύρες» μέρες θρήνησε τρία παλληκάρια του, τον Κυ¬ριάκο Μαυραντζούλη στην μάχη της Κλεισούρας και τους Νίκο Μαλαβέτα και Φάνη Σω¬τηρίου, που βρήκαν τραγικό θάνατο στη διάρκεια της κατοχής.
Τα δύσκολα χρόνια μέχρι το 1946 πέρασαν, ο Βόλος ξαναβρήκε πάλι το παλιό ρυθμό της ζωής του και το ποδόσφαιρο ξανάγινε πάλι ο αχώριστος σύντροφος της νεολαίας του. Οι ομάδες, η μία μετά την άλλη, άρχισαν να αναδιοργανώνονται ενώ και νέες άρχι¬σαν να εμφανίζονται, όπως η Αναγέννηση και ο Παγασητικός που προήλθε από την συγ¬χώνευση Κεραυνού και Απόλλωνα.
Ο Ολυμπιακός άρχισε να δίνει φιλικά παιχνίδια και να πιστοποιεί ότι θα είναι πάλι πρω-ταγωνιστής του Θεσσαλικού πρωταθλήματος παρ' όλο ότι η ομάδα του είναι ένα κράμα από παλαιούς και νέους ποδοσφαιριστές.
Ο Ολυμπιακός του 1945 με όλους τους άσσους του: Από αριστερά Ευαγ. Μουστάκας, Αλ. Ζωιτόπουλος. Γ. Μουστάκας, Ν. Ζέφκος, Ζαφ. Βικιώτης, Λαμ. Τσερβενιώτης, Ντίνος Βογιατζής, Ζήσης Νάνος και Ν. Κατσάνος. Κάτω: οι Τάκης ΖΙφκος, Κ. Βλαχάβας, Κ. Χασακός, Ευαγ. Γκούλιος, και Κ. Γαλάνης. |
|
|
ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝΣΤΕΛΙΟΣ - ΙΛΙΟΝ |
