ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΠΟΔΟΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ ΔΕΡΒΕΝΙΟΥ ΑΡΚΑΔΙΑ Ο Αστέρας Δερβενίου αποτέλεσε συνέχεια του ιστορικού "Σ.Ε.Φ.Α.Δ." (Σύλλογος Ενόργανης Φυσικής Αγωγής Δερβενίου) που ιδρύθηκε το 1912 από τον Γεωργαντά (Γεώργιο) Λαζανά. Ο Γεώργιος Ι. Λαζανάς (+1944) μετείχε το 1896 στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες σαν αθλητής σφαιροβολίας, ήταν δασικός στο επάγγελμα και αφιέρωσε τη ζωή του στην καλλιέργεια της αγάπης των νέων για την γυμναστική και τον αθλητισμό.
Μετά την αποχώρηση του Γεωργαντά Λαζανά, οι αθλητές στίβου καταγίνονταν με το ποδόσφαιρο και το βόλλεϋ. Το μακρινό 1926, διεξήχθη ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας στο Δερβένι. Ο αγώνας, με αντίπαλο τον Πέλοπα Κιάτου, διεξήχθη στην τωρινή πλατεία. Τότε δεν υπήρχε το κτίριο του Ειρηνοδικείου και οι παλιοί θυμούνται την ακτογραμμή να βρίσκεται πολλά-πολλά μέτρα προς βορρά (προς τη θάλασσα). Μάλιστα τα οριζόντια δοκάρια των τερμάτων ήταν από σκοινί !! Το αποτέλεσμα του πρώτου αυτού αγώνα ήταν 1 – 0 υπέρ της Δερβενιώτικης ομάδας και ο σκόρερ ήταν ο Πάγκαλος από το Στόμι.
Το πρώτο ποδοσφαιρικό σωματείο του Δερβενίου, προπολεμικά, είχε ονομασία «Αναγέννηση». Η σφραγίδα του υπάρχει στα γραφεία του ΑΣΤΕΡΑ. Αναφέρονται ποδοσφαιρικοί αγώνες της Αναγέννησης με τις ομάδες της Ακράτας, του Πέλοπα Κιάτου και του Στομίου.
Μετά τον πόλεμο, από το 1948 ο δάσκαλος Κώστας Παπασπυρόπουλος πρωτοστατούσε, τα καλοκαίρια, στη δημιουργία ποδοσφαιρικής ομάδας και στη διεξαγωγή φιλικών αγώνων με άλλες ομάδες από τη γύρω περιοχή. Το όνομα της ομάδας ήταν πλέον ΑΣΤΕΡΑΣ. Οι αγώνες διεξάγονταν στο χώρο του Γυμναστηρίου με ομάδες όπως ο Εθνικός Ξυλοκάστρου, ο Αστέρας Τέμενης, τα Πιτσά, η Λυκοποριά, ο ΑΠΟ Ακράτας, τα Βαλιμίτικα και για ένα μόνο καλοκαίρι η Θύελλα Λυγιάς.
Από το 1954 η ομάδα ενισχυόταν και με παίκτες από την Αθήνα, που παραθέριζαν τα καλοκαίρια στο Δερβένι. Ξεκίνησαν τότε και αγώνες με ομάδες των Αθηνών όπως Νίκη Πλάκας, Βικτώρια, Περαμαϊκός, Κεραμικός, Πλάτων Κολωνού. Επίσης έγιναν αγώνες με τον ΑΠΟ Ακράτας (επεισοδιακός αγώνας), με την Αναγέννηση Αντίκυρας, με τον Αστέρα Ιτέα, τον Παναιγιάλειο, τον Ηρακλή Ξυλοκάστρου.
Στην ομάδα έπαιζαν μεταξύ των άλλων : οι Γιώργος Βαμαβακούλιας, Χρήστος Λαζανάς, Γιάννης Δαλάκας, Παναγιώτης Δελής σαν τερματοφύλακες, οι Άκης Σταματόπουλος από την Λυκοποριά, Βασίλης Λαζανάς και Χρήστος Προδρομίδης σαν κεντρικοί αμυντικοί, οι Ντίνος Καρούζος, Αργύρης Νιανιάρος, Κώστας Ταμπούκος, Γιάννης Σταματόπουλος σαν αμυντικοί, οι Κώστας Παπασπυρόπουλος, Αγησίλαος Παύλου, Πάνος Μαραμαθάς, Ηλίας Κουσουλός, Ηλίας Καρούζος, Γιάννης Μανωλόπουλος, Γιάννης Μουρίκας από το Καμάρι και οι Νότης Εξαδάκτυλος, Κώστας Κουσπάς και Τζαβάρας (από το συνοικισμό Ξυλοκάστρου – παλιοί παίκτες του Εθνικού Ξυλοκάστρου) σαν κεντρώοι, οι Λευτέρης Ιωάννου, Μιχάλης Λαδής, Μήτσος Γκέκης, Γιώργος Οικονομόπουλος, Λυσίμαχος Βουτσιάδης, Γρηγόρης Δημόπουλος από το Στόμι, Ηλίας Νικολούλιας σαν ακραίοι επιθετικοί, οι Γιάννης Νιάσκος και Γιάννης Καπετανάκης από την Αθήνα που παραθέριζε στο Δερβένι, Τάκης και Γιώργος Μπακέας, Γιώργος Αναστασόπουλος (που διετέλεσε αργότερα υπουργός Αθλητισμού και ευρωβουλευτής) σαν κεντρικοί επιθετικοί.
Περίφημα ήταν τα γκολ που πετύχαινε με ανάποδα ψαλίδια ο Γιάννης Καπετανάκης, όπως επίσης και φοβερές οι κεφαλιές του Γιάννη Νιάσκου στις σέντρες των πολύ καλών ακραίων επιθετικών που διέθετε η ομάδα.
Προπονητής στην ομάδα ήταν ο υπάλληλος του Δημόσιου Ταμείου, παλαιός παίκτης του Ολυμπιακού Λουτρακίου, Αντρέας Οικονόμου.
Τους αγώνες, στο Γυμναστήριο, τους παρακολουθούσαν πολλοί φίλαθλοι, καθισμένοι στη μάντρα του. Ταμίας, για τα απαραίτητα χρήματα των πλυστικών και των μετακινήσεων ήταν ο Θανάσης Παπασπύρου (καθόταν με το τραπεζάκι του στη σιδερένια πόρτα του Γυμναστηρίου). Χρήματα μάζευαν δια περιφοράς και ο Γιάννης Αγγελετόπουλος μαζί με τον Γιώργο Βαμβακούλια.
Οι Λώλος Κουσουλός, Κώστας Μαντζίκος, Θύμιος Μαντζίκος, Ντίνος Δορμπαράκης και Χρήστος Σαράμπαλης ήταν οι παράγοντες της ομάδας.
Οι μετακινήσεις της ομάδας, κυρίως προς την Αιγιάλεια (πολλές φορές ο ΑΣΤΕΡΑΣ έπαιξε με τον ΑΟ Ζαχλωρίτικων, γιατί η ομάδα τους ήταν καλή και τεχνική) γίνονταν στην καρότσα του φορτηγού αυτοκίνητου του Γιουρούκου ή του Πανουργιά. Ενώ για τους αγώνες στην Ιτέα (βλέπε επόμενη παράγραφο) η ομάδα μετακινήθηκε με τα δύο καΐκια του μπάρμπα Μήτσου του Κουρτζή που τα πρόσφερε δωρεάν.
Ο ΑΣΤΕΡΑΣ ιδρύθηκε σαν επίσημο Σωματείο στις 15 Μαΐου 1971 στην τότε αίθουσα του κινηματογράφου ΕΛΙΤ, όπου εκλέχτηκε η παρακάτω 5μελής προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή : Ηλίας Καρούζος (πρόεδρος), Γεώργιος Βαμβακούλιας (Γραμματέας), Φίλιππος Μαραγκός (ταμίας), Ηλίας Χίνος και Κυριάκος Κυριακόπουλος (μέλη). Λόγω της κάποιας εμπλοκής στα ιδρυτικά μέλη, καθυστέρησε η έγκριση του Σωματείου από το Πρωτοδικείο. Το καταστατικό του Σωματείου εγκρίθηκε μετά από έναν χρόνο, τον Ιούλιο του 1972, με την 563/1972 απόφαση του Πρωτοδικείου Κορίνθου.
Το Διοικητικό Συμβούλιο ¨τρέχει¨ να προλάβει το χαμένο χρόνο. Γίνεται μέλος στης Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κορινθίας με αύξοντα αριθμό 41 και μέλος στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία με Αριθμό Μητρώου 1846 και δηλώνει συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Γ’ Κατηγορίας Κορινθίας.
Έτσι, παρότι από το καλοκαίρι του 1971 είχαν ξεκινήσει τα πρώτα φιλικά του παιχνίδια στο Γυμναστήριο Δερβενίου, οι πρώτες εγγραφές των παικτών ξεκίνησαν μετά την αναγνώρισή του από τις προϊστάμενες ποδοσφαιρικές αρχές.
Στα τότε γραφεία της Κοινότητας (ήταν δίπλα στο Γυμναστήριο και μέσα στο προαύλιο του Γυμνασίου) υπογράφηκαν τα πρώτα επίσημα ποδοσφαιρικά δελτία του ΑΣΤΕΡΑ. Όλοι σχεδόν οι νέοι του Δερβενίου από 14 ετών και πάνω, υπέγραψαν δελτία, γιατί υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός για τη νέα ομάδα. Βέβαια, αργότερα, προστέθηκαν στην ομάδα και άλλοι Δερβεναίοι που έμεναν εκτός Δερβενίου, καθώς και νέοι από τα διπλανά χωριά.
Ο ΑΣΤΕΡΑΣ αγωνίζεται στην Γ’ κατηγορία την περίοδο 1972 – 1973 και μετά από αγώνες κατάταξης (με τον Α.Ο. Ελληνοχωρίου και τη Θύελλα Κρηνών) ανεβαίνει στην Β’ κατηγορία.
Στη Β’ κατηγορία αγωνίζεται τρεις περιόδους και το 1976, μετά από ανακατατάξεις που έγιναν στις ομάδες της ΕΠΣ Κορινθίας, ανέρχεται στην Α’ κατηγορία.
Στα πρώτα αυτά χρόνια σαν επίσημη ομάδα έπαιξαν κυρίως : οι Αποστόλης Μανέτας και Σπύρος Αργυρός σαν τερματοφύλακες, οι Κώστας Παπαλουκόπουλος, Ανδρέας Γκολφινόπουλος από τη Λυκοποριά, Γιάννης Αναστασίου και Δημήτρης Γιαννόπουλος από την Αθήνα σαν κεντρικοί αμυντικοί, οι Βασίλης Μαραμαθάς, Ανδρέας Σιάπικας, Ανδρέας Ρήγας, Γιώργος Κορδούλης, σαν πλάγιοι αμυντικοί, οι Ανδρέας Μούγιος, Γιώργος Κουλαμάς, Κώστας Λαζανάς, Μήτσος Καμουλάκος από την Αθήνα, Γιώργος Κόρρας, Θανάσης Ράμμος σαν κεντρώοι και οι Βασίλης Σταυρόπουλος, Χρήστος Παπασταμόπουλος, Δημήτρης Καμουλάκος από την Αθήνα, Βλάσης Κουρής και Θόδωρας Παπαγλάστρας από το Καμάρι σαν επιθετικοί.
Στην Α’ κατηγορία αγωνίζεται δώδεκα περιόδους. Το 1978 αποκτά ιδιόκτητο γήπεδο, όπου και αγωνίζεται πλέον (από το 1975 αγωνιζόταν στο γήπεδο Ξυλοκάστρου). Στα δώδεκα χρόνια της παραμονής του στην Α’ κατηγορία πρωταγωνιστεί καθώς τερματίζει δύο φορές στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας και πολλές φορές στη πρώτη 5άδα. Το 1983 μάλιστα αναδεικνύεται Κυπελλούχος Κορινθίας (τον σπουδαιότερο τίτλο που έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα) και προχωρά μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Ερασιτεχνικών ομάδων Ελλάδας.
Τα δώδεκα αυτά χρόνια στην Α’ κατηγορία στην ομάδα έπαιζαν κυρίως : οι Αποστόλης Μανέτας, Σπύρος Μούγιος από τη Λυκοποριά, Κώστας Λουζιώτης τα πρώτα χρόνια και οι Γιάννης Δορμπαράκης, και από την Αθήνα οι Γιάννης Καρυπίδης και Δημήτρης Μάνος τα τελευταία χρόνια σαν τερματοφύλακες, οι Βασίλης Μαραμαθάς, Ανδρέας Γκολφινόπουλος, Ντίνος Γιαννούλης, Αχιλλέας Πάσχος από την Αθήνα, Άγγελος Καραβάς σαν κεντρικοί αμυντικοί, Ανδρέας Σιάπικας, Γιώργος Κορδούλης, Ανδρέας Κούκιος, Νότης Μελισσαρόπουλος, Γιάννης Τόλης, Γιάννης Σαράμπαλης, Νίκος Παπαμιχαήλ από την Αθήνα, τα αδέλφια από τα Πιτσά Γιάννης και Χρήστος Δημόπουλος, Δημήτρης Μετεβελής, Ηλίας Δούσκας, Τάσος Κανελλόπουλος σαν πλάγιοι αμυντικοί, οι Γιώργος Μαραγκός, Ανδρέας Μούγιος, Ανδρέας Ράμμος, Μήτσος Καμουλάκος από την Αθήνα, Βλάσης Κουρής, Γιώργος Κόρρας, Θανάσης Ράμμος, Γιάννης Γώγος από το Ξυλόκαστρο, Γιώργος Καραούζος από το Κιάτο τα πρώτα χρόνια και οι Σωτήρης Γιαννόπουλος από τον Πειραιά - καθηγητής στο Δερβένι, Αντώνης Δημητρίου από την Αθήνα, Παντελής Μαραμαθάς, Γιώργος Σταματόπουλος από τα Πιτσά, Σωτήρης Ζαφειρόπουλος από την Αθήνα, Νίκος Καΐτσας, από τα Ροζενά οι Γιώργος Δαλαβήρας και Στέφανος Ζούλφος, ο Γιώργος Μίσσας από την Αθήνα τα τελευταία χρόνια σαν κεντρώοι, οι Βασίλης Σταυρόπουλος, Χρήστος Παπασταμόπουλος, Νίκος Βυζάς, Βλάσης Κουρής, Θόδωρας Παπαγλάστρας από το Καμάρι, Σάκης Χαραλαμπίδης από την Αθήνα, Γιάννης Σταματόπουλος από τα Πιτσά, Γιάννης Κατούφας από τα Ροζενά, από τη Λυγιά οι Θέμης Λουζιώτης και Στέλιος Κατούφας και ο Χρήστος Καρσιώτης (για ένα χρόνο σαν παίκτης – προπονητής) σαν επιθετικοί.
Την περίοδο 1987 – 1988 υποβιβάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του και παραμένει δύο χρονιές στη Β’ κατηγορία. Ανεβαίνει το 1990 και πάλι στην Α’ κατηγορία μετά από αγώνα κατάταξης. Στην Α’ κατηγορία πρωταγωνιστεί και μάλιστα την περίοδο 1991 – 1992 τερματίζει δεύτερος. Την επόμενη όμως χρονιά υποβιβάζεται και πάλι στην Β’ κατηγορία, απ’ όπου το 1993 σαν πρωταθλητής για πρώτη φορά στην ιστορία του (όλες τις προηγούμενες φορές κέρδιζε την άνοδό του είτε μετά από αγώνες κατάταξης είτε από ανακατατάξεις των ομάδων) ανεβαίνει στην Α’ κατηγορία.
Τα οκτώ αυτά χρόνια την ομάδα την αποτελούσαν κυρίως : οι τερματοφύλακες Δημήτρης Μάνος από την Αθήνα, Τάσος Κανελλόπουλος, Αποστόλης Μανέτας, Άρης Ζιοζιώκος και Μανώλης Κουμουρτζόγλου από την Αθήνα, οι κεντρικοί αμυντικοί Χρήστος Παπασταμόπουλος, Ντίνος Γιαννούλης, Νίκος Ντερτιλής από την Κόρινθο, Άγγελος Καραβάς, Χρήστος Κραββαρίτης από τη Λυκοποριά, οι πλάγιοι αμυντικοί Γιάννης Σαράμπαλης, τα αδέλφια από τα Πιτσά Γιάννης και Χρήστος Δημόπουλος, Ηλίας Δούσκας, Χρήστος Κωνσταντέλλος από την Κόρινθο και Αργύρης Μακρόπουλος από το Στόμι, οι κεντρώοι Νίκος Καΐτσας, Σπύρος Λάτσινος από τη Λυγιά, Γιώργος Μίσσας από την Αθήνα, οι Γιώργος Δαλαβήρας και Στέφανος Ζούλφος από τα Ροζενά, Γιώργος Σταματόπουλος από τα Πιτσά, Γιώργος Ζάβαλης, Δημήτρης Κούνης, Παντελής Μαραμαθάς, Κώστας Γιαλκέτσης από το Ξυλόκαστρο, Πάνος Φούτρης από τα Πιτσά, Γιώργος Ταρνάρης από τη Λυγιά, Νίκος Γκόλιας, Μάκης Σαγρέδος από την Κόρινθο και Στέφανος Κίτσιος από την Αθήνα, οι επιθετικοί Νίκος Βυζάς, Δημήτρης Μετεβελής, Γιώργος Παπαμεντζελόπουλος από τη Λυκοποριά, Στέλιος Κατούφας από τη Λυγιά και Γιώργος Μετεβελής από τον Πύργο.
Την περίοδο 1994 – 1995 υποβιβάζεται και πάλι στην Β’ κατηγορία και την περίοδο 1995 – 1996 αγωνίζεται για τελευταία φορά σαν ΑΣΤΕΡΑΣ Δερβενίου. Τις δύο τελευταίες αυτές χρονιές στην ομάδα έπαιζαν : οι τερματοφύλακες Άρης Ζιοζιώκος και οι Μανώλης Κουμουρτζόγλου και Βασίλης Στεργίου από την Αθήνα, οι αμυντικοί Χρήστος Παπασταμόπουλος, Νίκος Ντερτιλής από την Κόρινθο, Άγγελος Καραβάς, Ηλίας Δούσκας, Χρήστος Κωνσταντέλλος από την Κόρινθο, Αργύρης Μακρόπουλος από το Στόμι και Πάνος Γεωργίου, οι κεντρώοι Νίκος Καΐτσας, Σπύρος Λάτσινος από τη Λυγιά, Γιώργος Ταρνάρης, Νίκος Γκόλιας, Μάκης Σαγρέδος από την Κόρινθο και οι Μιχάλης Μεθενίτης και Στέφανος Κίτσιος από την Αθήνα, οι επιθετικοί Δημήτρης Μετεβελής, Στέλιος Κατούφας από τη Λυγιά και Γιώργος Μετεβελής από τον Πύργο.
Το 1996 ενώνεται με τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ Πιτσών και δημιουργείται μια νέα ομάδα η Ένωση ΑΣΤΕΡΑ – ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ, που αγωνίζεται στην Α’ κατηγορία με πολύ καλή παρουσία (τερματίζει στην 6η και 4η θέση). Όμως το 1998 διαλύεται και Ένωση ΑΣΤΕΡΑ – ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ λόγω οικονομικών λόγων και το γήπεδο Δερβενίου χορταριάζει …
Ο Νέος Αστέρας Δερβενίου δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2005 κυρίως από παλιούς παίκτες και παράγοντες, με αφορμή την ύπαρξη πολλών νεαρών παικτών. Ήδη από το 2003 ο Δήμος Ευρωστίνης είχε δημιουργήσει, μέσω του Αθλητικού Οργανισμού του, μια Ακαδημία Ποδοσφαίρου στην οποία συμμετείχαν παιδιά από όλη τη γύρω περιοχή ηλικίας από 9 ως 13 ετών. Όταν τα παιδιά μεγάλωναν ηλικιακά, δεν υπήρχε άλλη αγωνιστική έκφραση στην περιοχή και έτσι αναγκάζονταν να γράφονται στα παιδικά τμήματα της γειτονικής Θύελλας Αιγείρας.
Τη θεραπεία αυτού του προβλήματος ήλθε να λύσει η επανίδρυση του ΑΣΤΕΡΑ, που με κύριο στόχο την παροχή αγωνιστικής στέγης στα παιδιά που είχαν τελειώσει από την Ακαδημία του Δήμου Ευρωστίνης, άναψε πάλι την ποδοσφαιρική σπίθα στο Δερβένι. Έτσι αρχές καλοκαιριού 2005 υποβλήθηκε ένα νέο καταστατικό ποδοσφαιρικού συλλόγου προς έγκριση στο Πρωτοδικείο Κορίνθου και το φθινόπωρο του 2005 αναγνωρίστηκε ο “Ν.Γ.Π.Σ. Νέος Αστήρ Δερβενίου” με την 266/05 απόφαση του Πρωτοδικείου Κορίνθου.
Ο Νέος Αστέρας αγωνίζεται από την περίοδο 2006-2007 στην Γ’ κατηγορία και παράλληλα διατηρεί παιδική ομάδα που αγωνίζεται στο δικό της πρωτάθλημα παιδικών ομάδων. Η αντρική ομάδα ανεβαίνει στην Β’ κατηγορία σαν δεύτερη στον όμιλό της, ενώ η παιδική ομάδα λαμβάνει μέρος στο τελικό τουρνουά των παιδικών ομάδων Κορινθίας.
Την τρέχουσα περίοδο 2007-2008 ο Νέος Αστέρας διατηρεί τρεις ομάδες : την αντρική ομάδα που αγωνίζεται στην Β’ κατηγορία την εφηβική και την παιδική ομάδα που συμμετέχουν στα οικεία πρωταθλήματά τους .
ΠΗΓΗ:
http://www.freewebs.com/asteras/istoria.htm(Συντάκτης:Στρατής Μαραγκός )
Ο Αστέρας Δερβενίου είναι αθλητικός, γυμναστικός και ποδοσφαιρικός σύλλογος με έδρα το Δερβένι. Είναι αρκετά παλιά ομάδα καθώς ιδρύθηκε το 1912 από τον Γεώργιο Ι. Λαζανά (+1944), δασικό στο επάγγελμα και πρωταθλητή σφαιροβολίας ο οποίος αφιερώφηκε στην καλιέργεια της αγάπης των νέων γιά την γυμναστική και τον αθλητισμό.
Αποτελεί συνέχεια του ιστορικού "Σ.Ε.Φ.Α.Δ." (Σύλλογος Ενόργανης Φυσικής Αγωγής Δερβενίου) που μετείχε το 1896 στούς πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες όπου διακρίθηκε ο αθλητής του Γεωργαντάς (Γεώργιος) Λαζανάς. Μετά την αποχώρηση του Γεωργαντά Λαζανά, οι αθλητές στίβου καταγίνονταν με το ποδόσφαιρο και το βόλεϊ. Το μακρινό 1926, διεξήχθη ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας στο Δερβένι. Ο αγώνας, με αντίπαλο τον Πέλοπα Κιάτου, διεξήχθη στην κεντρική πλατεία. Τότε δεν υπήρχε το κτίριο του Ειρηνοδικείου και οι παλιοί θυμούνται την ακτογραμμή του Κορινθιακού κόλπου να βρίσκεται πολλά-πολλά μέτρα προς βορρά (προς τη θάλασσα). Μάλιστα τα οριζόντια δοκάρια των τερμάτων ήταν από σκοινί !! Το αποτέλεσμα του πρώτου αυτού αγώνα ήταν 1 – 0 υπέρ της Δερβενιώτικης ομάδας και ο σκόρερ ήταν ο Πάγκαλος από το Στόμι. Το πρώτο ποδοσφαιρικό σωματείο του Δερβενίου, προπολεμικά, είχε ονομασία «Αναγέννηση». Η σφραγίδα του υπάρχει στα γραφεία του Αστέρα. Αναφέρονται ποδοσφαιρικοί αγώνες της Αναγέννησης με τις ομάδες της Ακράτας, του Πέλοπα Κιάτου και του Στομίου. Μετά τον πόλεμο, από το 1948 ο δάσκαλος Κώστας Παπασπυρόπουλος πρωτοστατούσε, τα καλοκαίρια, στη διεξαγωγή φιλικών αγώνων με άλλες ομάδες από τη γύρω περιοχή. Το όνομα της ομάδας ήταν πλέον ΑΣΤΕΡΑΣ. Οι αγώνες διεξάγονταν στο χώρο του Γυμναστηρίου με ομάδες όπως ο Εθνικός Ξυλοκάστρου, ο Αστέρας Τέμενης, τα Πιτσά, η Λυκοποριά, ο ΑΠΟ Ακράτας, τα Βαλιμίτικα και για ένα μόνο καλοκαίρι η Θύελλα Λυγιάς. Από το 1954 η ομάδα ενισχυόταν και με παίκτες από την Αθήνα, που παραθέριζαν τα καλοκαίρια στο Δερβένι. Ξεκίνησαν τότε και αγώνες με ομάδες των Αθηνών όπως Νίκη Πλάκας, Βικτώρια, Περαμαϊκός, Κεραμεικός, Πλάτων Κολωνού. Επίσης έγιναν αγώνες με τον ΑΠΟ Ακράτας (επεισοδιακός αγώνας), με την Αναγέννηση Αντίκυρας, με τον Αστέρα Ιτέας, τον Παναιγιάλειος ( 1959), τον Ηρακλή Ξυλοκάστρου. Στην ομάδα έπαιζαν μεταξύ των άλλων : οι Γιώργος Βαμαβακούλιας, Χρήστος Λαζανάς, Γιάννης Δαλάκας, Παναγιώτης Δελής σαν τερματοφύλακες, οι Άκης Σταματόπουλος, Βασίλης Λαζανάς και Χρήστος Προδρομίδης σαν κεντρικοί αμυντικοί, οι Ντίνος Καρούζος, Αργύρης Νιανιάρος, Κώστας Ταμπούκος, Γιάννης Σταματόπουλος σαν αμυντικοί, οι Κώστας Παπασπυρόπουλος, Αγησίλαος Παύλου – Σύλλας, Πάνος Μαραμαθάς, Ηλίας Κουσουλός, Ηλίας Καρούζος, Γιάννης Μανωλόπουλος, Γιάννης Μουρίκας , Νότης Εξαδάκτυλος, Κώστας Κουσπάς και Τζαβάρας (από το Ξυλόκαστρο – παλιοί παίκτες του Εθνικού Ξυλοκάστρου) σαν κεντρώοι, οι Λευτέρης Ιωάννου, Μιχάλης Λαδής, Μήτσος Γκέκης, Γιώργος Οικονομόπουλος, Λυσίμαχος Βουτσιάδης, Γρηγόρης Δημόπουλος, Ηλίας Νικολούλιας σαν ακραίοι επιθετικοί, οι Γιάννης Νιάσκος και Γιάννης Καπετανάκης, Τάκης και Γιώργος Μπακέας, Γεώργιος Αναστασόπουλος (που διετέλεσε αργότερα υπουργός Αθλητισμού και ευρωβουλευτής) σαν κεντρικοί επιθετικοί. Περίφημα ήταν τα γκολ που πετύχαινε με ανάποδα ψαλίδια ο Γιάννης Καπετανάκης, όπως επίσης και φοβερές οι κεφαλιές του Γιάννη Νιάσκου στις σέντρες των πολύ καλών ακραίων επιθετικών που διέθετε η ομάδα. Προπονητής στην ομάδα ήταν ο υπάλληλος του Δημόσιου Ταμείου, παλαιός παίκτης του Ολυμπιακού Λουτρακίου, Αντρέας Οικονόμου. Τους αγώνες, στο Γυμναστήριο, τους παρακολουθούσαν πολλοί φίλαθλοι, καθισμένοι στη μάντρα του. Ταμίας, για τα απαραίτητα χρήματα των πλυστικών και των μετακινήσεων ήταν ο Θανάσης Παπασπύρου (καθόταν με το τραπεζάκι του στη σιδερένια πόρτα του Γυμναστηρίου). Χρήματα μάζευαν δια περιφοράς και ο Γιάννης Αγγελετόπουλος μαζί με τον Γιώργο Βαμβακούλια. Οι Λώλος Κουσουλός, Κώστας Μαντζίκος, Θύμιος Μαντζίκος, Ντίνος Δορμπαράκης και Χρήστος Σαράμπαλης ήταν οι παράγοντες της ομάδας. Οι μετακινήσεις της ομάδας, κυρίως προς την Αιγιαλεία(πολλές φορές ο ΑΣΤΕΡΑΣ έπαιξε με τον ΑΟ Ζαχλωρίτικων, γιατί η ομάδα τους ήταν καλή και τεχνική) γίνονταν στην καρότσα του φορτηγού αυτοκίνητου του Γιουρούκου ή του Πανουργιά. Ενώ για τους αγώνες στην Ιτέα (βλέπε επόμενη παράγραφο) η ομάδα μετακινήθηκε με τα δύο καΐκια του μπάρμπα Μήτσου του Κουρτζή που τα πρόσφερε δωρεάν.
Ο ΑΣΤΕΡΑΣ ιδρύθηκε σαν επίσημο Σωματείο στις 15 Μαΐου 1971 στην τότε αίθουσα του κινηματογράφου ΕΛΙΤ, όπου εκλέχτηκε η παρακάτω 5μελής προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή : Ηλίας Καρούζος (πρόεδρος), Γεώργιος Βαμβακούλιας (Γραμματέας), Φίλιππος Μαραγκός (ταμίας), Ηλίας Χίνος και Κυριάκος Κυριακόπουλος (μέλη). Το καταστατικό του Σωματείου εγκρίθηκε μετά από έναν χρόνο, τον Ιούλιο του 1972, με την 563/1972 απόφαση του Πρωτοδικείου Κορίνθου. Ο Αστέρας γίνεται μέλος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κορινθίας με αύξοντα αριθμό 41 και μέλος στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία με Αριθμό Μητρώου 1846 και δηλώνει συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Γ’ Κατηγορίας Κορινθίας. Έτσι, παρότι από το καλοκαίρι του 1971 είχαν ξεκινήσει τα πρώτα φιλικά του παιχνίδια στο Γυμναστήριο Δερβενίου, οι πρώτες εγγραφές των παικτών ξεκίνησαν μετά την αναγνώρισή του από τις προϊστάμενες ποδοσφαιρικές αρχές. Στα τότε γραφεία της Κοινότητας υπογράφηκαν τα πρώτα επίσημα ποδοσφαιρικά δελτία του Αστέρα. Όλοι σχεδόν οι νέοι του Δερβενίου και της ευρύτερης περιοχής από 14 ετών και πάνω, υπέγραψαν δελτία, γιατί υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός για τη νέα ομάδα.
Ο ΑΣΤΕΡΑΣ αγωνίζεται στην Γ’ κατηγορία την περίοδο 1972 – 1973 και μετά από αγώνες κατάταξης (με το Α.Ο. Ελληνοχωρίου και τη Θύελλα Κρηνών) ανεβαίνει στην Β’ κατηγορία. Στη Β’ κατηγορία αγωνίζεται τρεις περιόδους και το 1975, μετά από ανακατατάξεις που έγιναν στις ομάδες της ΕΠΣ Κορινθίας, ανέρχεται στην Α’ κατηγορία.
Την περίοδο 1975-1985 η ποδοσφαιρική ομάδα του Αστέρα έκανε λαμπρές εμφανίσεις, πρωταγωνιστώντας στο πρωτάθλημα της Α΄κατηγορίας της Ε.Π.Σ. Κορινθίας.
Στην Α’ κατηγορία αγωνίζεται δώδεκα περιόδους.
Το 1978 αποκτά ιδιόκτητο γήπεδο, όπου και αγωνίζεται πλέον (από το 1975 αγωνιζόταν στο γήπεδο Ξυλοκάστρου). Στα δώδεκα χρόνια της παραμονής του στην Α’ κατηγορία πρωταγωνιστεί και καταλαμβάνει δύο φορές τη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Αποκορύφωμα το 1982 να αναδειχθεί κυπελλούχος Κορινθίας και στή συνέχεια να διακριθεί στο Ερασιτεχνικό Κύπελλο Ελλάδος, όπου εφθασε μέχρι την ημιτελική φάση.
Την περίοδο 1987 – 1988 υποβιβάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Β’ κατηγορία, όπου και παραμένει δύο χρονιές. Ανεβαίνει το 1990 και πάλι στην Α’ κατηγορία μετά από αγώνα κατάταξης. Στην Α’ κατηγορία πρωταγωνιστεί και μάλιστα την περίοδο 1991 – 1992 τερματίζει δεύτερος.
Την επόμενη όμως χρονιά υποβιβάζεται και πάλι στην Β’ κατηγορία, απ’ όπου το 1993 σαν πρωταθλητής για πρώτη φορά στην ιστορία του (όλες τις προηγούμενες φορές κέρδιζε την άνοδό του είτε μετά από αγώνες κατάταξης είτε από ανακατατάξεις των ομάδων) ανεβαίνει στην Α’ κατηγορία.
Την περίοδο 1994 – 1995 υποβιβάζεται και πάλι στην Β’ κατηγορία και την περίοδο 1995 – 1996 αγωνίζεται για τελευταία φορά σαν ΑΣΤΕΡΑΣ Δερβενίου. Το 1996 ενώνεται με τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ Πιτσών και δημιουργείται μια νέα ομάδα η Ένωση ΑΣΤΕΡΑ – ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ, που αγωνίζεται στην Α’ κατηγορία με πολύ καλή παρουσία (τερματίζει στην 6η και 4η θέση). Όμως το 1998 διαλύεται λόγω οικονομικών λόγων και Ένωση ΑΣΤΕΡΑ – ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ και το γήπεδο Δερβενίου χορταριάζει … Πρόεδροι στην ομάδα του Αστέρα έχουν διατελέσει οι Ντίνος Δορμπαράκης , Ηλίας Καρούζος, Κώστας Παπασταμόπουλος , Κώστας Σκέρος ,Ιωάννης Ψαρρός , Κώστας Βυζάς.
Ο Νέος Αστέρας Δερβενίου δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2005 κυρίως από παλιούς παίκτες και παράγοντες, με αφορμή την ύπαρξη πολλών νεαρών παικτών. Ήδη από το 2003 ο Δήμος Ευρωστίνης είχε δημιουργήσει, μέσω του Αθλητικού Οργανισμού του, μια Ακαδημία Ποδοσφαίρου στην οποία συμμετείχαν παιδιά από όλη τη γύρω περιοχή ηλικίας από 9 ως 13 ετών. Όταν τα παιδιά μεγάλωναν ηλικιακά, δεν υπήρχε άλλη αγωνιστική έκφραση στην περιοχή και έτσι αναγκάζονταν να γράφονται στα παιδικά τμήματα της γειτονικής Θύελλας Αιγείρας. Τη θεραπεία αυτού του προβλήματος ήλθε να λύσει η επανίδρυση του ΑΣΤΕΡΑ, που με κύριο στόχο την παροχή αγωνιστικής στέγης στα παιδιά που είχαν τελειώσει από την Ακαδημία του Δήμου Ευρωστίνης, άναψε πάλι την ποδοσφαιρική σπίθα στο Δερβένι. Έτσι αρχές καλοκαιριού 2005 υποβλήθηκε ένα νέο καταστατικό ποδοσφαιρικού συλλόγου προς έγκριση στο Πρωτοδικείο Κορίνθου και το φθινόπωρο του 2005 αναγνωρίστηκε ο “Ν.Γ.Π.Σ. Νέος Αστήρ Δερβενίου” με την 266/05 απόφαση του Πρωτοδικείου Κορίνθου.
Ο Νέος Αστέρας αγωνίζεται από την περίοδο 2006-2007 στην Γ’ κατηγορία και παράλληλα διατηρεί παιδική ομάδα που αγωνίζεται στο δικό της πρωτάθλημα παιδικών ομάδων. Η αντρική ομάδα ανεβαίνει στην Β’ κατηγορία σαν δεύτερη στον όμιλό της, ενώ η παιδική ομάδα λαμβάνει μέρος στο τελικό τουρνουά των παιδικών ομάδων Κορινθίας. Την τρέχουσα περίοδο 2007-2008 ο Νέος Αστέρας διατηρεί τρεις ομάδες : την αντρική ομάδα του αγωνίζεται στην Β’ κατηγορία και βρίσκεται στην 3η θέση της βαθμολογίας, την εφηβική και την παιδική ομάδα που συμμετέχουν στα οικεία πρωταθλήματα τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη.Το ποδόσφαιρο στο Δερβένι και πάλι έχει βρει το βηματισμό του ….
Σημερινός πρόεδρος είναι ο Απόστολος Μανέτας και προπονητής του Αστέρα ο Γιάννης Δορμπαράκης.
ΠΗΓΗ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF% ... E%BF%CF%85
ΑΣΤΕΡΑΣ ΔΕΡΒΕΝΙΟΥ ... η ιστορία του
Ο Αστέρας Δερβενίου αποτέλεσε συνέχεια του ιστορικού "Σ.Ε.Φ.Α.Δ." (Σύλλογος Ενόργανης Φυσικής Αγωγής Δερβενίου) που ιδρύθηκε το 1912 από τον Γεωργαντά (Γεώργιο) Λαζανά. Ο Γεώργιος Ι. Λαζανάς (+1944) μετείχε το 1896 στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες σαν αθλητής σφαιροβολίας, ήταν δασικός στο επάγγελμα και αφιέρωσε τη ζωή του στην καλλιέργεια της αγάπης των νέων για την γυμναστική και τον αθλητισμό.
Μετά την αποχώρηση του Γεωργαντά Λαζανά, οι αθλητές στίβου καταγίνονταν με το ποδόσφαιρο και το βόλεϊ. Το μακρινό 1926, διεξήχθη ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας στο Δερβένι. Ο αγώνας, με αντίπαλο τον Πέλοπα Κιάτου, διεξήχθη στην τωρινή πλατεία. Τότε δεν υπήρχε το κτίριο του Ειρηνοδικείου και οι παλιοί θυμούνται την ακτογραμμή να βρίσκεται πολλά-πολλά μέτρα προς βορρά (προς τη θάλασσα). Μάλιστα τα οριζόντια δοκάρια των τερμάτων ήταν από σκοινί !! Το αποτέλεσμα του πρώτου αυτού αγώνα ήταν 1 – 0 υπέρ της Δερβενιώτικης ομάδας και ο σκόρερ ήταν ο Πάγκαλος από το Στόμι.
Το πρώτο ποδοσφαιρικό σωματείο του Δερβενίου, προπολεμικά, είχε ονομασία «Αναγέννηση». Η σφραγίδα του υπάρχει στα γραφεία του ΑΣΤΕΡΑ. Αναφέρονται ποδοσφαιρικοί αγώνες της Αναγέννησης με τις ομάδες της Ακράτας, του Πέλοπα Κιάτου και του Στομίου.
Μετά τον πόλεμο, από το 1948 ο δάσκαλος Κώστας Παπασπυρόπουλος πρωτοστατούσε, τα καλοκαίρια, στη δημιουργία ποδοσφαιρικής ομάδας και στη διεξαγωγή φιλικών αγώνων με άλλες ομάδες από τη γύρω περιοχή. Το όνομα της ομάδας ήταν πλέον ΑΣΤΕΡΑΣ. Οι αγώνες διεξάγονταν στο χώρο του Γυμναστηρίου με ομάδες όπως ο Εθνικός Ξυλοκάστρου, ο Αστέρας Τέμενης, τα Πιτσά, η Λυκοποριά, ο ΑΠΟ Ακράτας, τα Βαλιμίτικα και για ένα μόνο καλοκαίρι η Θύελλα Λυγιάς.
Από το 1954 η ομάδα ενισχυόταν και με παίκτες από την Αθήνα, που παραθέριζαν τα καλοκαίρια στο Δερβένι. Ξεκίνησαν τότε και αγώνες με ομάδες των Αθηνών όπως Νίκη Πλάκας, Βικτώρια, Περαμαϊκός, Κεραμικός, Πλάτων Κολωνού. Επίσης έγιναν αγώνες με τον ΑΠΟ Ακράτας (επεισοδιακός αγώνας), με την Αναγέννηση Αντίκυρας, με τον Αστέρα Ιτέα, τον Παναιγιάλειο, τον Ηρακλή Ξυλοκάστρου.
Στην ομάδα έπαιζαν μεταξύ των άλλων : οι Γιώργος Βαμαβακούλιας, Χρήστος Λαζανάς, Γιάννης Δαλάκας, Παναγιώτης Δελής σαν τερματοφύλακες, οι Άκης Σταματόπουλος από την Λυκοποριά, Βασίλης Λαζανάς και Χρήστος Προδρομίδης σαν κεντρικοί αμυντικοί, οι Ντίνος Καρούζος, Αργύρης Νιανιάρος, Κώστας Ταμπούκος, Γιάννης Σταματόπουλος σαν αμυντικοί, οι Κώστας Παπασπυρόπουλος, Αγησίλαος Παύλου – Σύλλας, Πάνος Μαραμαθάς, Ηλίας Κουσουλός, Ηλίας Καρούζος, Γιάννης Μανωλόπουλος, Γιάννης Μουρίκας από το Καμάρι και οι Νότης Εξαδάκτυλος, Κώστας Κουσπάς και Τζαβάρας (από το συνοικισμό Ξυλοκάστρου – παλιοί παίκτες του Εθνικού Ξυλοκάστρου) σαν κεντρώοι, οι Λευτέρης Ιωάννου, Μιχάλης Λαδής, Μήτσος Γκέκης, Γιώργος Οικονομόπουλος, Λυσίμαχος Βουτσιάδης, Γρηγόρης Δημόπουλος από το Στόμι, Ηλίας Νικολούλιας σαν ακραίοι επιθετικοί, οι Γιάννης Νιάσκος και Γιάννης Καπετανάκης από την Αθήνα που παραθέριζε στο Δερβένι, Τάκης και Γιώργος Μπακέας, Γιώργος Αναστασόπουλος (που διετέλεσε αργότερα υπουργός Αθλητισμού και ευρωβουλευτής) σαν κεντρικοί επιθετικοί.
Περίφημα ήταν τα γκολ που πετύχαινε με ανάποδα ψαλίδια ο Γιάννης Καπετανάκης, όπως επίσης και φοβερές οι κεφαλιές του Γιάννη Νιάσκου στις σέντρες των πολύ καλών ακραίων επιθετικών που διέθετε η ομάδα.
Προπονητής στην ομάδα ήταν ο υπάλληλος του Δημόσιου Ταμείου, παλαιός παίκτης του Ολυμπιακού Λουτρακίου, Αντρέας Οικονόμου.
Τους αγώνες, στο Γυμναστήριο, τους παρακολουθούσαν πολλοί φίλαθλοι, καθισμένοι στη μάντρα του. Ταμίας, για τα απαραίτητα χρήματα των πλυστικών και των μετακινήσεων ήταν ο Θανάσης Παπασπύρου (καθόταν με το τραπεζάκι του στη σιδερένια πόρτα του Γυμναστηρίου). Χρήματα μάζευαν δια περιφοράς και ο Γιάννης Αγγελετόπουλος μαζί με τον Γιώργο Βαμβακούλια.
Οι Λώλος Κουσουλός, Κώστας Μαντζίκος, Θύμιος Μαντζίκος, Ντίνος Δορμπαράκης και Χρήστος Σαράμπαλης ήταν οι παράγοντες της ομάδας.
Οι μετακινήσεις της ομάδας, κυρίως προς την Αιγιάλεια (πολλές φορές ο ΑΣΤΕΡΑΣ έπαιξε με τον ΑΟ Ζαχλωρίτικων, γιατί η ομάδα τους ήταν καλή και τεχνική) γίνονταν στην καρότσα του φορτηγού αυτοκίνητου του Γιουρούκου ή του Πανουργιά. Ενώ για τους αγώνες στην Ιτέα (βλέπε επόμενη παράγραφο) η ομάδα μετακινήθηκε με τα δύο καΐκια του μπάρμπα Μήτσου του Κουρτζή που τα πρόσφερε δωρεάν.
Ο ΑΣΤΕΡΑΣ ιδρύθηκε σαν επίσημο Σωματείο στις 15 Μαΐου 1971 στην τότε αίθουσα του κινηματογράφου ΕΛΙΤ, όπου εκλέχτηκε η παρακάτω 5μελής προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή : Ηλίας Καρούζος (πρόεδρος), Γεώργιος Βαμβακούλιας (Γραμματέας), Φίλιππος Μαραγκός (ταμίας), Ηλίας Χίνος και Κυριάκος Κυριακόπουλος (μέλη). Λόγω της κάποιας εμπλοκής στα ιδρυτικά μέλη, καθυστέρησε η έγκριση του Σωματείου από το Πρωτοδικείο. Το καταστατικό του Σωματείου εγκρίθηκε μετά από έναν χρόνο, τον Ιούλιο του 1972, με την 563/1972 απόφαση του Πρωτοδικείου Κορίνθου.
Το Διοικητικό Συμβούλιο “τρέχει” να προλάβει το χαμένο χρόνο. Γίνεται μέλος στης Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κορινθίας με αύξοντα αριθμό 41 και μέλος στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία με Αριθμό Μητρώου 1846 και δηλώνει συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Γ’ Κατηγορίας Κορινθίας.
Έτσι, παρότι από το καλοκαίρι του 1971 είχαν ξεκινήσει τα πρώτα φιλικά του παιχνίδια στο Γυμναστήριο Δερβενίου, οι πρώτες εγγραφές των παικτών ξεκίνησαν μετά την αναγνώρισή του από τις προϊστάμενες ποδοσφαιρικές αρχές.
Στα τότε γραφεία της Κοινότητας (ήταν δίπλα στο Γυμναστήριο και μέσα στο προαύλιο του Γυμνασίου) υπογράφηκαν τα πρώτα επίσημα ποδοσφαιρικά δελτία του ΑΣΤΕΡΑ. Όλοι σχεδόν οι νέοι του Δερβενίου από 14 ετών και πάνω, υπέγραψαν δελτία, γιατί υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός για τη νέα ομάδα. Βέβαια, αργότερα, προστέθηκαν στην ομάδα και άλλοι Δερβεναίοι που έμεναν εκτός Δερβενίου, καθώς και νέοι από τα διπλανά χωριά.
Ο ΑΣΤΕΡΑΣ αγωνίζεται στην Γ’ κατηγορία την περίοδο 1972 – 1973 και μετά από αγώνες κατάταξης (με το Α.Ο. Ελληνοχωρίου και τη Θύελλα Κρηνών) ανεβαίνει στην Β’ κατηγορία.
Στη Β’ κατηγορία αγωνίζεται τρεις περιόδους και το 1976, μετά από ανακατατάξεις που έγιναν στις ομάδες της ΕΠΣ Κορινθίας, ανέρχεται στην Α’ κατηγορία.
Στην Α’ κατηγορία αγωνίζεται δώδεκα περιόδους. Το 1978 αποκτά ιδιόκτητο γήπεδο, όπου και αγωνίζεται πλέον (από το 1975 αγωνιζόταν στο γήπεδο Ξυλοκάστρου). Στα δώδεκα χρόνια της παραμονής του στην Α’ κατηγορία πρωταγωνιστεί και καταλαμβάνει δύο φορές τη δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Το 1983 ανακηρύσσεται Κυπελλούχος Κορινθίας και προχωρά μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Ερασιτεχνικών ομάδων Ελλάδας.
Την περίοδο 1987 – 1988 υποβιβάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Β’ κατηγορία, όπου και παραμένει δύο χρονιές. Ανεβαίνει το 1990 και πάλι στην Α’ κατηγορία μετά από αγώνα κατάταξης. Στην Α’ κατηγορία πρωταγωνιστεί και μάλιστα την περίοδο 1991 – 1992 τερματίζει δεύτερος. Την επόμενη όμως χρονιά υποβιβάζεται και πάλι στην Β’ κατηγορία, απ’ όπου το 1993 σαν πρωταθλητής για πρώτη φορά στην ιστορία του (όλες τις προηγούμενες φορές κέρδιζε την άνοδό του είτε μετά από αγώνες κατάταξης είτε από ανακατατάξεις των ομάδων) ανεβαίνει στην Α’ κατηγορία.
Την περίοδο 1994 – 1995 υποβιβάζεται και πάλι στην Β’ κατηγορία και την περίοδο 1995 – 1996 αγωνίζεται για τελευταία φορά σαν ΑΣΤΕΡΑΣ Δερβενίου. Το 1996 ενώνεται με τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ Πιτσών και δημιουργείται μια νέα ομάδα η Ένωση ΑΣΤΕΡΑ – ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ, που αγωνίζεται στην Α’ κατηγορία με πολύ καλή παρουσία (τερματίζει στην 6η και 4η θέση). Όμως το 1998 διαλύεται λόγω οικονομικών λόγων και Ένωση ΑΣΤΕΡΑ – ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ και το γήπεδο Δερβενίου χορταριάζει …
Ο Νέος Αστέρας Δερβενίου δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2005 κυρίως από παλιούς παίκτες και παράγοντες, με αφορμή την ύπαρξη πολλών νεαρών παικτών. Ήδη από το 2003 ο Δήμος Ευρωστίνης είχε δημιουργήσει, μέσω του Αθλητικού Οργανισμού του, μια Ακαδημία Ποδοσφαίρου στην οποία συμμετείχαν παιδιά από όλη τη γύρω περιοχή ηλικίας από 9 ως 13 ετών. Όταν τα παιδιά μεγάλωναν ηλικιακά, δεν υπήρχε άλλη αγωνιστική έκφραση στην περιοχή και έτσι αναγκάζονταν να γράφονται στα παιδικά τμήματα της γειτονικής Θύελλας Αιγείρας.
Τη θεραπεία αυτού του προβλήματος ήλθε να λύσει η επανίδρυση του ΑΣΤΕΡΑ, που με κύριο στόχο την παροχή αγωνιστικής στέγης στα παιδιά που είχαν τελειώσει από την Ακαδημία του Δήμου Ευρωστίνης, άναψε πάλι την ποδοσφαιρική σπίθα στο Δερβένι. Έτσι αρχές καλοκαιριού 2005 υποβλήθηκε ένα νέο καταστατικό ποδοσφαιρικού συλλόγου προς έγκριση στο Πρωτοδικείο Κορίνθου και το φθινόπωρο του 2005 αναγνωρίστηκε ο “Ν.Γ.Π.Σ. Νέος Αστήρ Δερβενίου” με την 266/05 απόφαση του Πρωτοδικείου Κορίνθου.
Ο Νέος Αστέρας αγωνίζεται από την περίοδο 2006-2007 στην Γ’ κατηγορία και παράλληλα διατηρεί παιδική ομάδα που αγωνίζεται στο δικό της πρωτάθλημα παιδικών ομάδων. Η αντρική ομάδα ανεβαίνει στην Β’ κατηγορία σαν δεύτερη στον όμιλό της, ενώ η παιδική ομάδα λαμβάνει μέρος στο τελικό τουρνουά των παιδικών ομάδων Κορινθίας.
Την τρέχουσα περίοδο 2007-2008 ο Νέος Αστέρας διατηρεί τρεις ομάδες : την αντρική ομάδα του αγωνίζεται στην Β’ κατηγορία και βρίσκεται στην 3η θέση της βαθμολογίας, την εφηβική και την παιδική ομάδα που συμμετέχουν στα οικεία πρωταθλήματα τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη.
Το ποδόσφαιρο στο Δερβένι και πάλι έχει βρει το βηματισμό του...
Στρατής Μαραγκός
Δεκέμβριος 2007
ΠΗΓΗ:
http://www.asterasderveniou.gr/ |
